Book Title: Jain_Satyaprakash 1952 12
Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
View full book text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
ક:૩]
પતિતપાવન
[ ૭
શહિય : નાનપણમાં પહાડનાં શિખર પર તે ગિરિકંદરાઐમાં ખૂબ સાતતાળી રમેલા. મોટપણે મૌને રમવાની આ સાતતાળી, સહિષ્ણેયને મૃત્યુભ્રય ? છિ | છેિ! મુગટ, જોતા નથી આજે એક કાંકરે કેટલાં પક્ષી માર્યાં? આપણતે અશ્રુત કહીને તિરસ્કારનાર ઊળી કામને મારી–લૂટી. આપણુને ભાઈ-ભાઈ કહીને ભેળવીને પડખે લઈ પેટમાં પાળી મારનાર શ્રમણુ મહાવીરતા જન્મદિન ઉજવવા ન દીધા, ને મહામત્રી અભયકુમારની મૂછના વળ ઉતારી દીધેા. મુગટ, કહે, આજ ન હતુ તે કયારે હસુ ? હસવા જેવે વખત હવે આવે કે ન પણ આવે
મુગટ : એ મહારાજ ! પરિસ્થિતિથી બેપરવા ન અનેા, ધેડાની તબડાટી સમળાય છે. રહિય : મુગટ, પ્રિય સાથી 1 આજ તું અર્ધો અર્ધો કાં થઈ જા. એક મરીએ સાને
ભારે, એ કહેવત ભૂલ ગયે કે શું? લૂંટારા કદી સામે માંએ ઝડપાયા છે? આપણે તા ખડિયામાં ખાંપણુ લઇને નીકળ્યા છીએ, તે આ બિચારા તે પગાર ખાવા નીકળ્યા છે ! ગઢ : મહારાજ ! આપને પગે પડુ: નાસી છૂા. ખાવામાં જેટલી બહાદુરી છે, એ ટલી જ પચાવવામાં પણ છે! આપ પકડાશા, તા આપણા વિજય પર કાલિમા ચઢશે, ને આખી વનપલ્લી વિધવા અતી જશે. એ આવ્યા ! રહિષ્ણેય : મુગટ ! તને તારા સ્વામીના પરાક્રમમાં કરજે ને કહેજે કે જો ક્ષત્રિયાણીને ધાવ્યા હૈ, ચડીને પણ પકડી પાડા ! મુગટ, વિદાય !
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
તેા
શકા છે! લે આ ધાડી ! શત્રુને ભેટ એ જાય રેણેિય પગપાળા ધાડે
[જવાના ધબધબ અવાજ, ઘેાડા પાછળ દોડવા જવાના અવાજ ! પંખીના મીઠા ટહુકાર ] રહિય : શાખાશ રહિય! સહિષ્ણેય પાતે પેાતાની જાતને શાબાશી આપે એવા આ પ્રસગ છે! આજ તને મગધના મહામત્રી અભયકુમાર તો શું, ખુદ યમરાજ પણ પહોંચી શકે તેમ નથી. આવે વખતે તે મારા પગે પાંખે ફુટે છે! અરે! પણ શૂો સામે તો નગરનાં માણુસાએ ઠીક, પણુ વનનાં ઝાડવયે પણ પ્રપ’ચજાળ બિછાવી છે, નહિ ।
આ ભયંકર બાવળની શુળ આજ આવે ટાણે મારા પગમાં ક્રમ ભોંકાય ! રે | બાવળની આ તીક્ષ્ણ શૂળ કેવી આરપાર નીકળી ગઈ છે! શરીરનુ કેટલું લેાહી એ નીક વાટે વહી ગયું છે! પણ હું કાણુ ? રહિય ! એક વાર આખી દુનિયા સામે બાકરી બધું તે આ શૂળ ખાપડી શુ' કરવાની હતી ! હાશ, હવે અહીં શાન્તિ છે, લાવ કાંટા કાઢી લઉ"I
[કાંટા કાઢે છે, કાઢતી વખતના દુ:ખના સીસારા થાય છે ત્યાં સુંદર વાણી સંભળાય છે ! ]
धम्मो मंगलमुक्किड, अहिंसा संजमो तवो । देवा वि तं नमस्सति, जस्स धम्मे सया मणो ॥
રાહિય : હાશ, અહીં શાન્તિ લાગે છે!રથ પડયા છે. ધેડા ઊભા છે. વહનનેા પાર નથી. પણ માનવી કાઈ નથી માણુસને ડરી હોય તે માત્ર માણુસના. લાવ, કાંટા કાઢી પાટા બાંધી લઉં. વાતાવરણ પણુ સૌમ્ય લાગે છે! માર માર કરતી હવામાં કંઈ સ્નેહના અશ્રાવ્ય સૂરા ગૂજે છે.
[ પડદામાંથી અવાજે આવે છે! એક મેઘના નિષ જેવા અવાજ કાન પર પડે છે. ]
For Private And Personal Use Only
