Book Title: Jain_Satyaprakash 1952 12
Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
View full book text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી. જૈન સત્ય પ્રકાશ
[વર્ષ : ૧૮ રજે નાગરિક : અરે, આજ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરની વર્ષગાંઠ ને આ અશાંતિ એ
પાપાત્મા રહિણેયને સજા થવી ઘટે. ૩જે નાગરિક : મંત્રીરાજ ! મારી મૂકે તમારી જોડ. નહિ તો તમારી તે ઠીક પણ આખા મગધની આબરૂ પાણીમાં ગઈ સમજો.
[ ફરી શંખ ફુકાય છે, ઘેડાના ડાબઠા પાસે સંભળાય છે. મહામંત્રી
ઘોડા પર છે. એ ઘેડાના જીન પર અડધા ઊભા થઈ બેસે છે.] મહામંત્રી : બહાદુર સૈનિકે! પાપાત્મા રહિણેયના પાપને ઘડે આજ છલકાઈ ગયે. લગાવો તમારા ઘડાને એડ! ઓ ના જાય લૂંટાર રોહિણેય ! ચંદ્રમાથી ડરેલી સસલી
કયાં જઈને સંતાશે? ૧લે સૈનિક : શું વેષ કર્યો છે, મારે બેટે માથે મુગટ, હાથમાં રાજદંડ, કેડે કસબી શેલું. રજો સનિક : એ તો કહે છે, કે શહેરના રાજા મહારાજા બિંબિસાર શ્રેણિક - વનને
રાજા હું રહિય. આખી વનપલી એને મહારાજા જેવું જ માન આપે છે ! મહામંત્રી : બહાદુર સૈનિકે ! વાત કર્યો વડાં નહિ થાય. આજ જીભ ચલાવવાનું કામ
નથી. હાથ ને હૈયું ચલાવવાને સમય છે. રેહિણેયને જેર કર્યા સિવાય ઘોડેથી ન ઊતરવાની મારી પ્રતિજ્ઞા છે. આ પાર કે પેલે પાર ! એક લૂટારાએ આખા મગધની લાજ લીધી છે! સેનિક : મંત્રીરાજ! મંત્રીરાજ! જુઓ, લુંટારાઓ પેલા ત્રિભેટા પાસે બે ભાગમાં વહેચાઈ ગયા. પેલે હરણની જેમ વાડ છલાંગીને નાઠે, એ જ લૂંટાર રોહિણેય !
[ઘડાઓ ઊપડી જવાનો અવાજ ધીરે ધીરે શાન્ત થઈ જાય છે. કશ્ય બદલાય
છે, જંગલ દેખાય છે. એકાએક વનને ભરી દેતું અટ્ટહાસ્ય સંભળાય છે.] રિહિણય : હા, હા, હા. હું રહિય. વનપલ્લીને બેતાજ બાદશાહ રહિણેય! મગધની
સેના તે બા૫ડી શુ, યમની સેના પણ એક વાર તે રોહિણેયને પકડી ન શકે, આ ઘડીએ હરણનું દૂધ પીધું છે, ને રોહિણેય નમાયો હતો, એટલે સિંહણનું દૂધ ધાવ્યા છે. હા, હા, હા, એક છલાંગે હું વાડ ટપી શક્યો, ને મગધના મહારથીઓ બિચારા
મે ફાડીને જોઈ રહ્યા. હા, હા, હા. મુગટ : મહારાજ ! રોહિણય : કોણ? મુગટ: એ તો હું આપને વફાદાર સેવક મુગટ. મહારાજ, આટલા જોરથી ન હસે, શત્રુઓના ઘેાડાના દાબેલી નજીકમાં જ ગાજે છે. રિહિણય : આજ ન હસું તે, મુગટ, કહે, ક્યારે હસું ? જીવનભરની આકાંક્ષા આજ
વ્યાજ સાથે પૂરી કરી. ધોળે દિવસે મગધનું પાટનગર રાજગૃહી લૂંટયું. મગધના મહારથીઓને ટકાના કરી નાખ્યા. શહિણેયને ડકે ચારે દિશામાં વાગી ગયે. આજ કર્તવ્ય પૂરું થયું. અરમાન પૂરાં થયાં. મુગટ ! હવે જીવને કે મૃત્યુ મારે મન બંને સરખાં બની ગયાં. આજ તે મરતાં ય મોજ આવે. યમ ખુદ આવે તો ય હેતથી છાતીએ લગાવી દઉં !
રોહિણેય અજર-અમર થઈ ગયે, મુગટ ! મુગટ : મહારાજ, અતિ હર્ષમાં પાગલ ન બને, પરિસ્થિતિને પારખ, શત્રુના ઘેડાની ડમરી
ચઢી રહી છે!
For Private And Personal Use Only
