Book Title: Jain_Satyaprakash 1952 12
Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad
View full book text
________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક: ૩] પતિતપાવને
[ ૫૯ [૨]
[ ઢલકને ને ધંધને અવાજ ] વનવાસીઓ : જય હે મહારાજ રહિણેયનો! વાહ વાહ, ખૂબ ગાઓ, ખૂબ ખાઓ, ખૂબ
બજા, ખૂબ નાચે ! મહારાજ રહિયે ત્રણ લોકમાં ડકે દીધો. જગતભરમાં આપણી નામના કરી. શુદ્રો, અંત્યજે, તમામ પછાત કોમો આજ હર્ષઘેલી બની ઉત્સવ ઊજવી રહી છે. કુદી કુદીને પ્રતિજ્ઞા લઈ રહી છે, કે ઊજળી કેમ ઉપર ગમે તે રીતે વેર વસૂલ કરીશું. હે, હે, ગાઓ, બજાઓ, ના! ગીત : “ કટ લાગ્યો રે દેવરિયા ! મોસે ગેલ ચલ્યો ના જાય.' મુગટ : અરે! આ તે વર વગરની જાન ! મહારાજ રોહિણેય ક્યાં છે? બધા : હે, હે, જાએ બધા. મહારાજ રોહિણેયને શે! કઈ ડુંગરની ખીણમાં, કોઈ
પરવતની ગુફામાં, કોઈ વનસુંદરીની ગોદમાં, જ્યાં હોય ત્યાંથી મહારાજને શે ! એક જણ અરે ભઈલા મુગટ! ઓ બેઠા પથ્થર પર મહારાજ રહિણેય ! મુગટ : પણ આ શું? સૂરજ કાં ઠંડા પડી ગયા આગ કા શીતળ બની ગઈ? મહારાજનું મેં કેમ પડી ગયું? અરે ! જુઓ તે ખરા ! એમની આંખમાં આંસુ છે! સદા ઊંચું રહેતું મસ્તક નીચું ઢળી ગયું છે ! વારે વારે નિ:શ્વાસ કરી નાખ્યા કરે? ચાલે,
એમની પાસે જઈએ ! હર્ષના ટાણે આટલો શેક કાં? મુગટ : જય હે મહારાજ રોહિણેયનો ! આપની નામના ત્રણ લોકમાં પ્રસરી ગઈ! સંસા
રની માતા દેવ-દેવીઓને વિનંતી કરે છે, કે દીકરા દેજે તે રોહિણેય જેવા! કુંવારી કન્યાઓ વ્રત રાખી બેડી , કે વર મળે તે આવા મળજો ! તે આ૫ આમ કેમ નમૂના રોહિણેય : પેટી ખુશામદ ન કરે. આજ રેહિણેયના વિજય પરે કલંકકાલિમાં લાગી
ગઈ! પ્રતિજ્ઞાભ્રષ્ટ માણસના જીવનની કીંમત શી ? મુગટ : સ્વામી શું કહે છે, તે અમારાથી કંઈ સમજાતું નથી ! રિહિણેય : મારા વહાલા સાથીઓ ! તમારાથી કઈ પાપ મેં છુપાવ્યું નથી, ને છુપાવીશ
પણ નહિ. મરતાં પિતાજીના મોંમાં ગંગાજળ મૂકીને મેં પ્રતિજ્ઞા કરી હતી, કે શોને જુદા રાખીશ. બ્રાહ્મણ, ક્ષત્રિય, વૈશ્યને દીઠા ન મૂકીશ, લૂંટીશ, મારીશ, પણ એકતાની વાત કરનાર શ્રમણ મહાવીરની વાણીને કદી નહિ સાંભળું. આજ એ વાણી મારાથી નિરુપાયે સંભળાઈ ગઈ અરે ! એ કરતાં શત્રુની તલવારની ધારે મારા કટકા ક ન થયા? અપથ્ય જેમ મીઠું લાગે, એમ એ વાણું મને મીઠી લાગી. રે! એ વેળા મારા કાનમાં ધગધગતું સીસું કઈ ન રેડાયું. હવે હું કોઈને શું મેં બતાવીશ? મુગટ : મહારાજ ! પ્રતિજ્ઞાના મર્મને વિચારે. વાણી સાંભળવાની ના નહેતી, સાંભળીને
અંતરમાં ઉતારવાની મના હતી. એ વાણીને વીસરી જાઓ એટલે પત્યું1 સાપ મર્યો. ખ, પણ લાકડી ભાંગી નહિ! હિણેય : મેં પણ એમજ માન્યું હતું, પણ શ્રમણ મહાવીર તે કોઈ જાદુગર છે. એના શબ્દોમાં તીરની તીણતા ને મંત્રનો પ્રભાવ છે ! એની વાણી, જેને વીસરી જવા મથત હતું, એ તે અંતરમાં વજલેપ બનીને બેઠી છે ! કેવા એ શબ્દો ! હજી ય ગુંજારવ કરી રહ્યા છે:
For Private And Personal Use Only
