Book Title: Jain Satyaprakash 1937 12 SrNo 29
Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

View full book text
Previous | Next

Page 23
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir વીર વિકમસી [ શ્રી. શત્રુંજય ઉપરના વિમલવસહીમાંના એક પાળિયાને ઇતિહાસ.] લેખક શ્રીયુત ચીમનલાલ ચત્રભુજ બેલાણી. ઉનાળાને દિવસ હતું. બપોરના બારેક વાગ્યા હશે. ધોમ તડકે ત હતા. તેવા સમયે એક મજબુત બાંધાને જુવાન માથે લુગડાની ગાંસડી અને હાથમાં ધોકો લઈ, પિતાના ધંધામાં મસ્ત એ જાણે કોઈની પણ પરવા ન હોય તેમ, નીડરપણે છાતી કાઢીને ઉઘાડા ડીલે નદી તરફથી ચાલ્યું આવતું હતું. ઘેર આવીને, માથેથી ગાંસડી ઉતારી હાથમાંથી છેક નીચે મૂકી હાશ કરીને તે નીચે બેઠો. આ યુવાન તે કોણ? તેનું નામ વિકમસી, એ ન્યાતને ભાવસાર અને સાખે ટીમણિ હતા. સિરાષ્ટ્રના નંદનવન સમા અને જેના મહાન તીર્થ શ્રી શત્રુનયગિરિની છાયામાં આવેલ પાલીતાણ ગામે એ રહેતું હતું અને રંગાટનું કામકાજ કરતા હતા. પિતે બહોળો વસ્તારી હતો પણ તેને સ્ત્રી નહોતી. તેના ભાઈઓ અને ભાભી વગેરે કુટુંબમાં હતાં. બધાં ભેગાં રહેતાં અને સંપીને પિતાને બંધ કરી ગુજરાન ચલાવતાં. હંમેશના નિયમ મુજબ આજે પણ પરેટિયાને ઉઠીને વિકમસી નદીએ દેવા ગયેલો અને કામ પૂરું કરીને ઘેર આવ્યો હતો. શ્રમથી થાકીને લથપથ થઈ ગયેલો અને ભૂખ પણ કકડીને લાગેલી, જેથી હાથ પગ ધોઈ પાણીને લોટો ભરી રસેડામાં ગયે. પણ રસેઇનું કાંઈ ઠેકાણું ન જોયું. કોઈ કારણસર આજે હજુ ખાવાનું નહોતું થયું. વિકમસાને મીજાજ ગયે; સુધાદેવીથી પીડાયેલે વિકમસી ક્રોધના આવેશમાં આવી ગયો. તેનું મગજ હાથમાં ન રહ્યું, તે એકદમ બોલી ઉઠયો કે, આમ તે કેમ ચાલે? બપોર થયા પણ હજુ રોટલો થયો નથી, ઘેર બેઠાં આટલુંય થતું નથી, કરે છે શું? ખબરદાર, હવેથી આમ થયું તો આમ કરીશ, તેમ કરીશ, વગેરે બોલવા લાગ્યા. વિકમસીથી ક્રોધના આવેશમાં જરા વધુ બેલાઈ ગયું, તેથી ભોજાઈને રીસ ચડી, તેણુએ સામે પ્રતિકાર કર્યો કે, મારા ઉપર આટલું બધું જોર શાને દેખાડે છે ? બહુ બળુકા છે તે જાઓને સિદ્ધાચળજીના મુકતાઘાટ કરેને? આ વખતે સિદ્ધાચળજી ઉપર મૂળનાયકની ટુંકમાં એક વાઘ રહેતું હતું તેની બીકને લઈને યાત્રાળુ ઉપર જઈ શકતા નહિ અને જાય તે વાઘ હેરાન કરતો અને મારી પણ નાખત. તેથી યાત્રા લગભગ બંધ હતી. “આ વાઘની સામે પરાક્રમ કરે તે ખરા” એમ ભોજાઈએ વિકમસીને મેણું માર્યું. પરંતુ વિકમસી સાચે વીર હતા. ખરે યુવાન હતા. તેની રગેરગમાં યુવાનીનું લેહી ઉછળતું હતું. તે ભોજાઈનું મેણું કેમ સાંખે? તેણે તરતજ સંકલ્પ કર્યો કે, વાધને મારીને સિદ્ધાચળજીના મુકતાઘાટ કરીને પછી જ ઘેર આવીશ. For Private And Personal Use Only

Loading...

Page Navigation
1 ... 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42