________________
જમનાદાસ ઉદાણીનું પ્રવચન.
રાહ જોતા બેઠા હતા. મેં તેમને કહ્યું, “ચાલો ફત્તેહ આ પરવાના. જગજીવનભાઇએ ત્યારે મને શું જવાબ આપે તે આપને જાણ છે?
તેણે કહ્યું, જમનાદાસભાઈ ! તમે અંદર ગયા તેજ વખતે મેં બાધા લીધી, કે જે કાર્ય ફત્તેહ થાય તો તુરતજ સમેતશિખરજીની યાત્રા કરવી.” અને મારા અંતરમાં પડઘા પડયે કે કાર્ય ફત્તેહ છે. - સીમલાથી વળતાં પ્રથમ અમે શિખરજી ગયા. શિખરજી ઉપર મારા ચિત્ત જે આનંદનો અનુભવ કર્યો છે તે આનંદ હજી પણ મને યાદ છે. શિખરજીની યુકે ઉપર ફરતાં ફરતાં મને સ્મરણ થયું કે, પરમ ઉપકારક એવા આપણા તીર્થકરેએ આ સ્થળે કર્મ મુક્ત થઈ–ચિત્તમગ્ન અવસ્થામાં પરમ આનંદ સાથે પરમપદને નિવણને પ્રાપ્ત કર્યું છે.
શિખરજીની ભૂમિની એ પવિત્રતા–એ અલૌકિકતા તેને જૈનોનું તીર્થધામ કેમ ન બનાવે? જે ભૂમિનાં દર્શન માત્રથી આપણને આપણાં તીર્થકરે. તેઓએ આપણું ઉપર કરેલા ઉપકારે-અને તેઓએ આપણે માટે બાંધેલા ધર્મનું ભાન અને જ્ઞાન થાય, તે ભૂમિ આપણે માટે તીવ્ર કેમ ન બને ? "
આપને એક બીજો પ્રસંગ કહું, આબુ જવાનું મને ઘણી વખત બને છે. સાતેક વર્ષો પહેલાં ત્યાં બનેલી એક અનુભવ ઘટના હું આપને કહેવા માગું છું. અમેરિકાથી એક શ્રીમંત કુટુંબ હિંદુસ્તાનના પર્યટને આવ્યું હતું. મુંબઈ ઉતરી ત્યાં બે દિન રેકાઈ–તે કુટુંબ આબુજી આવ્યું. ત્યાં પણ બેજ દિવસ રેકાવાને તેને ઇરાદે હતો. છતાં બાર દીવસ રોકાણ કરી રોજ સવારે નાહિ
ઈ તે કુટુંબ દેલવાડા જતું. અને ત્યાંના જૈન મંદીરનું નિરીક્ષણ કરતું. આ વાત મારા ધ્યાનમાં હતી. તેમાં એક દીવસે તે કુટુંબ આબુથી વિદાય થાય તે પહેલાં મારે અને તેને વાતચિતનો પ્રસંગ બન્ય, કુટુંબમાં ત્રણે જણ હતાં. પાંસઠેક વર્ષના સાહેબ, તેમનાં સાઠેક વર્ષના પત્નિ અને ત્રીસેક વર્ષનાં પુત્રી હતાં. તેઓની સાથે વાતચીતમાં તેમને ખબર પડી કે હું જૈન છું. જૈન નામ સાંભળી તેઓ ખુશી ખુશી થઈ ગયાં. મેં તેમની ખુશીનું કારણ પૂછ્યું; સાહેબે કહ્યું, “જૈનો તરફ અમને આકર્ષણ થયું છે. આબુમાં બે દીવસ રોકાવું હતું. આજે બાર દીવસ થયાં. હજી જવાનું મન થતું નથી. અને મારી પુત્રી તે દેલવાડાનાં જૈનમંદીરે જોતાં ધરાતી જ નથી.
સાહેબનો આ જવાબ સાંભળી મેં તેની પુત્રીને કહ્યું, “તમારા અમેરિકામાં ગગનચુંબી પચાસ પચાસ મજલાના મકાનો છે. છતાં તમે અમારા મંદીરેમાં મેહ્યાં ?” મારા આ કટાક્ષના જવાબમાં તે અમેરીકન સન્નારીએ મને જે જવાબ આપે હતું તે મને હજી પણ શબ્દેશબ્દ યાદ છે. જે હું આપને સંભળાવું છું.
