Jain Dharm Prakash 1965 Pustak 081 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

અંક ૯ ]
કર્મના દલનું કાર્ય
(
૯ )
કરી દે છે. તે દ્રઢ થતા આપણુ દ્રથમનમાં અને દેશને મનને મનાવી લઈ પોતાના પગલોનું સમર્થન કરવા જન્મે છે. અને તેને અનેક પુટ ચઢતા તે વિચાર માટે કેવી કેવી યુક્તિઓ એ જે છે એને એ ગાઢ, દ્રઢ અને પૂવરૂપ ધારણ કરી લે છે. અને નમુને છે. આમ વિચાર કર્યો. પરિસ્થિતિ અનુકૂળ આપણી ઈદ્રિ દ્વારા આપણી વાસનાઓને પ્રજવ- કરી લીધી, બુદ્ધિની કટી ઉપર વિચારોની પરીક્ષા લિત કરે છે. અને આપણું આમાના પતનના કરી પોતાના વિચારે દ્રઢતમ કરી લીધા. એ જ શ્રીગણેશ મંડાય છે. એને મદદ આપવા માટે આપણી અર્થ ‘ચિકણા કર્મો ' થાય છે. એવા ચિકણા કરી બુદ્ધિ દોડી આવે છે અને આપણા મનમાં જે કાચે મૂકેલા કર્મનો મળ જોઈ નાખવા માટે એકાદ બે ભાગ રહી ગએલે હશે તેને દ્રઢ કરવા તેને પ્રયત્ન જન્મનું કાર્ય શી રીતે સમર્થ થાય ? જેની ઉપર શરૂ થઈ જાય છે. પિતાના વિધાનને પુષ્ટી મળે એવા અનેક પડે બાઝી ગએલા હોય તે દૂર કરવા અત્યંત અનેક કારણો ગમે ત્યાંથી શોધી તે આપણા લુલા કઠણ છે. લાગતા વિચારેને પાકા કરે છે. અને આપણા સૂક્ષ્મ શરીરમાં કાયમને અડ્ડો જમાવી દે છે. અર્થાત્ કર્મ પેદા થાય છે ત્યારે તે તે અત્યંત મુમ મૂળના સામાન્ય લાગતા વિચારો આત્માની સાથે રૂપમાં હોય છે. એનું એટલું જોર પ્રારંભમાં હેતુ ઓતપ્રેત થઈ દ્રઢમૂલ થઇ એક નાગચૂડ પેદા કરે નથી. પણ આપણે જ તેનું જોર વધારી તેનાં ઉંડા છે. એમાંથી છૂટવા માટે કેટલા જોરદાર આંદોલન મૂળે આપણુ આત્મામાં નાંખી દઈએ છીએ. તેને જગાવવા પડે એ ખુલુ જણાય છે. મરીચીએ ૫ણુ પછી ઉખેડી નાખવા માટે આપણે અશક્ત બનીએ એમ જ કર્યું. પિતાની સેવા મેળવવાના સ્વાર્થના છીએ. આપણુ દુશ્મનને તેની મીઠી ભાષા ઉપર મોહજાળમાં એ ફસા. શિષ્ય મેહ જા. નૂતન ભાઈને આપણે આપણા ઘરમાં વસાવીએ અને શિષ્યને પ્રભુ પાસે જ રોકાય ત્યારે જ પિતાને પછી તેને કાઢવા માટે પ્રયત્ન કરતાં આપણુ પરિશ્રમ સ્વાર્થ સરે એમ લાગ્યું. શિષ્ય પણ શું તમારી વ્યર્થ જાય અને આપણું ઘર દીર્ધકાલ પચાવી બેસે પાસે ધર્મ નથી ? એ પ્રશ્ન ઉપાડે છે. પરિસ્થિતિ એ એ ઘાટ છે ! અનુકૂળ જણાય છે. અને તરત જ કહી દે છે કે, મારી પાસે પણ ધમ તે છે જ, એ વાકયથી કાર્ય આત્માની શક્તિ અનંતી છે એવું શાસ્ત્રકારે સરળ થઈ ગયું. તે પણ એ નવા વિચાર ઉપર પકારી કહે છે. ત્યારે એ શક્તિ ગઈ કયાં ? જવાબમાં ઉહાપેલ જામ્યો. બુદ્ધિએ સૂચવ્યું કે, પ્રભુને ધર્મ સમજી લે કે એ આપણી પોતીકી શક્તિને આપણે ખે છે એમ મેં કયાં કહ્યું છે? તે બાદ પોતાને હાથે કરી આવરી નાંખી છે ! રૂંધી નાખી છે ! હાથે વિચાર દ્રઢ કરી આત્મસંતોષ મેળવવા માટે વિચાર કરેલા હૈયે વાગ્યા છે. એમાં બીજાને શા દોષ? કરે છે કે, હું કયાં બધે જ અધર્મ કરી રહ્યો છું ? એ કર્મના કાર્યો રેકવા માટે આપણે કાંઈ નહીં થોડી ઘણી તપશ્ચર્યા તો હું પણ કરું છું જ. મારામાં કરીએ ? જુના કર્મો તે પિતાને ટેસ લીધા વિના શિથિલતા છે, એ કબુલ રાખું તે પણ મારા કરતા જવાના જ નથી. એ નાગપાશમાંથી મુક્ત થવાના હલકા અને નીચા દરજાના લોકો ક્યાં ઓછા છે? માર્ગ ગુરૂકૃપાથી આપણને સાંપડે એ જ અભ્યર્થના !