Jain Dharm Prakash 1963 Pustak 079 Ank 06 07

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 4

કે શ્રી વર્ધ્વમાન–મહાવીર .
. લેખાંક: ૪૮ . “સંસાર પરિવર્તનમાં પ્રાણી જાય છે, આ વગરના આંટા મારવાને થાક ૯ રાતે ની કે એ છે, રખડે છે, કુટાય છે અને ઉપર નીચે જઈ આખા ગૂચવા પ્રશ્નો વિશે રાતે કે અવધારો આવ્યા કરે છે. એને ઇરિયના વિયો તરફ એટલે નથી. મનુષ્યભવ એળે જવા દેવા પ્રાણીની રુપતા બધે પ્રેમ ચાલું રહ્ય! કરે છે કે એને જીવનમાં કે મૂઢતા પર તે જેટલો ખેદ કરી એ તેટલે એ છે ખાવા-પીવાનું પહેરવા-ઓઢવાનું અને મેજ કર- ગણાય, પણ ચારે તરફ નજ કરનાં એવા પ્રકારના વાનું જ ખૂબ ગમે છે. જીવનમાં એ સિવાય કે પ્રાણીઓની બ િળતા માટે ભારે નજર પર આવશે. ઉદ્દેશ એને જણ તો નથી. એ સ સારમાં રહી “સંસારમાં હોય ત્યારે જ ખરા પ્રાણીઓ સંસારમય થઈ જાય છે અને વિષયે ભોગવવામાં આવ્યા આ વરતુ છે તેને વિચાર સર છે પણ કરતા એ એટલે ઊંડે ઊતરી જાય છે કે એને એ સિવાય નથી, અમાને અને મને સંબંધ કયારથી અને બીજુ કાંઈ સૂઝતું નથી અને એ વખતે એને કે શા કારણે થયો અને આ બે પુળવિલાસ પરભાવ ત્યાગ કે સંયમની વાત સૂચવે છે. એને મશ્કરી છે એનો એને ખ્યાલ પણ કરતા નથી, અને જેવું લાગે છે. એને આ આંટાફેરા અને રખડ- કપિત અભિમાનમાં, મન કીધેલી ટામાં પાટામાં કંટાળો પણ આવતું નથી અને એ ચારે અથવા ન સમજી શકાય તેવા બાળસમાં કે બેદરગતિમાં રગદોળાયા કરે છે, એક ખાડામાંથી બીજા કારમાં જીવન ગુજારે છે. અને આ મા અને ખાડામાં પડે છે અને હેતુ કે ઉદ્દેશ વગરનું, સાધ્ય પુગળ વચ્ચેનો સંબંધ એટલે બધે એક થઈ કે આદર્શ વગરનું જીવન જીવી કાળને સપાટ ગયેલે લાગે છે અને વિષયે અને વસ્તુઓમાં એની આવતાં ઘસડાઈ તણાઈ અફળાયા કરે છે. એને કદી એવી ગાઢતા થઇ જાય છે કે એની કપનામાં એ આત્મવિચારણે થતી નથી, એને આ જીવનના હેતુ સિવાય બીજી વાત બેસતી કે જામતી નથી અને શા છે કે એને ક્યાં જવું છે તેને ખ્યાલ આવતો આ રીતે ગતાનગતિકતા અનુભક એ ભવાટવીના નથી, એને આ બધાં ચશ્વમણું પાછળ ક્યા હેતુઓ રખડપાટાને ભાગે લાગેલે જ છે. નથી એનામાં કામ કરે છે તેને વિચાર પણ આવતો નથી. ભાવના આવતી કે નથી એ નાનાં આદર્શની કુપના
આવતી, એ તે ઘેટાની માફક કાર લારે ચડયો એવા પ્રકારના રખડેપાટામાં એને મહામુશ્કેલીઓ
જાય છે. પાછળથી ધકકો આવે એટલે એની ગાડી મનુષ્યદેહ મળી જાય તો તેને પણ રગડા કુટારામાં
આગળ વધે છે, પણ એને કયાં જાઉ છું, શા માટે પૂરે કરી નાખે છે, પોતાના માનેલા વ્યવહારની
જવું છે, કાણું લઈ જાય છે અને ખ્યાલ જ આવતે માથાકુટમાં કાળ ગુમાવી નાખે છે અને કેદી કેઠા
નથી. એને કસાઈવાડે જવાનું થાય તે ત્યાં પણ જાનનાં નવાં આભ-સમારંભે કે તેફાને કરીને
જાય છે અને જગલમાં ચાર કરવા જવું હોય તે અથવા તદન આળસુ જીવન ગાળી આવ્યા હોય ત્યાં પણ એ છે આવા
જીવન ગાળી આવ્યું હોય ત્યાં પણ જાય છે. આવા ઢંગધડા ઉદેશ કે હેતુ તે ચાલ્યા જાય છે અને કોઈ કોઈ વાર તો વગરના જીવનની આખરે એ છે નવા રખડપાટામાં પિતાને વિકાસક્રમ બગાડી વધારે ખરાબ થાય છે પડે છે અને આવી જાતની દેડાડી કે તગડાતગડી
અને ભવાટવીમાં વધારે ભ્રમણ કરવા યોગ્ય ચક્કરે ચાલ્યા જ કરે છે. ચઢી જાય છે. એના દીલમાં સંસારને ભા કદી “ આ ખા સંસાર નાટકને સમજવાને પ્રયત્ન પ્રવેશતા નથી, અને અહીં તહીં આશય કે ધડા ન કરનાર પ્રાણી આ રીતે સંસારના ચાક ઉપર