________________
સાદય તા.
૧૮૭
માત્માના ચૈત્યમાં દન નિમિત્તે જતાં સાદાં સ્વચ્છ અને પવિત્ર વસ્ત્રો પરિધાન કરવાને બદલે નવરંગી, રેશમી, વિલાયતી, ચરબીથી તૈયાર થયેલાં વસ્ત્રો પહેરીને જઈએ છીએ, તેથી આપણી ષ્ટિ પરમાત્માના સૌંદર્યપ્રતિ આક ર્જાવાને બદલે વસ્ત્રોની માહકતા તરફ વધારે વળે છે. તદુપરાંત આપણે આપણા ધનના અભિમાનમાં આવી જઇએ છીએ—અરે! કેટલીકવાર આપણે પરમાત્મા કરતાંએ વધારે સુંદર છીએ તેવા દુષ્ટ વિચારમાં અટવાઈએ છીએ. ખરી શાલા સાદાઇમાં છે, રૂઢપણ માં નથી.
આત્માની પવિત્રતાથી સાંય મેળવાય છે એ આપણે જાણી ગયા. આત્માની પવિત્રતા એકલી જપમાળા જપવાથી, પ્રતિમાપર કેશર, ચંન્દ્વન અને અરાસ વિગેરેનાં વિલેપન કરવાથી કે રજોહરણ, ગૃહપત્તિ અને પુંજણી વિગેરે ધારણ કરવાથીજ મળે છે એમ નથી. એ કાર્યાં તે બધાં સાધનરૂપે છે, સાધ્યની તા આપણને ખબરજ નથી હોતી. પછી સાધનનું શું પ્રયેાજન ? લક્ષ્ય સ્થાપ્યા વિના પથ કરવા નિષ્ફળ છે. આત્માની ઉજ્વળતાને આધાર મન ઉપર છે. મન વિના સર્વ ક્રિયા સંપૂર્ણ ફળીભૂત થતી નથી. સાચી સમજણ વિના સ્વર્ગદૂર છે. મનઃ પુત્ર મનુષ્ચાળાં, જાળું સન્ધમોક્ષયોઃ મનુષ્યને મન એજ બંધ અને મેાક્ષનુ કારણ છે. માટે જે કાંઇ ક્રિયાએ આપણે કરીએ તે વિચાર પૂવકજ થવી જોઇએ. સાચી સમજણપૂર્વક થયેલી ક્રિયાઓ આપણા આત્માને પવિત્ર કરે છે અને એ પવિત્રતા આપણા સૌના પ્રથમ પાયે છે.
46
99
આપણે સૂક્ષ્મપણે દયાપાળક હાવાનેા દાવા કરીએ છીએ. આપણા હૃદયમાં જેવી દયા પાળવાની લાગણી હાય છે તેવી કાઇપણ અન્ય ધર્મના અનુયાયીઆમાં નથી હાતી. આપણા હૃદયપટપર माहन मा हन જેવા પવિત્ર શબ્દોના પડઘા અથડાય છે. જગતના સર્વ જીવ જ‘તુઓને આપણે અભયદાન આપનારા છીએ. મન, વચન અને કાયાથી જેટલી દયા આપણાથી ન પળાય તેટલી આપણી પ્રમાદ્ન અવસ્થા જાણવી.
66
દયા છે સ્વર્ગની દેવી, દયા દેવ મનાવતી; દયા નથી ઉદ્ધારી, મુક્તિરાજ્ય અપાવતી”
6 રસમાલ. "
ઉપર્યુક્ત કડી આપણું સતત્ સ્મરણમાં રાખી હિંસાની પ્રવૃત્તિઓમાં ન પડીએ, ન પાડીએ ને ન અનુમેદીએ. આપણાં જે કાર્યોથી અસંખ્ય નિર્દોષ ને નિરાધાર પ્રાણીઓની કતલ થયેજ જાય એવાં કાર્યોને કરતાં, કરાવતાં, કે અનુમેદન આપતાં આપણે શરમાઇએ અને પાછી પાની ધરીએ, એવા જીવાના વિનાશડે મળતી સૌંદર્યતા જતી કરવી બહેતર છે. જો કાઇ પણું
