Jain Dharm Prakash 1913 Pustak 029 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

નિરખતાં પોતાનું ઘાતજ હશું થાય છે. અમે સમજી ચિન્તામણિ રન જેવા અમૂલ્ય બ્રહ્મવ્રતની રક્ષા નિમિત્તે મામાના લલચાવનારા વાવભાવ જોઇ તેમાં લલચાઈ જવું નહિ, નહિં તે નંદલીયા મની પરે પરિણામે મા અનર્થ ઉપજે છે. વિષયસુખ સેવ્યા વગર પણ તેની પડે મોડા અવ્યવસાયવે. જવ નકાદિક દુર્ગતિને પામે છે.
“વાડ પાંચમી.” ૫. જ્યાં ભીંત કે પડદાદિકને એથે સ્ત્રી પુરૂષ કામક્રીડા કરતા હોય ત્યાં બ્રહ્મત્રતધારી સુજ્ઞ ભાઈ ઓંનેએ વસવું, ઉભા રહેવું કે બેસવું નહિ.
હેતુ–તે સ્થળે રહેતાં સ્ત્રી આદિકને કરૂણાજનક રવર, રૂદનાદિક, તેમજ કંકગાદિકને અવાજ સાંભળવામાં આવે છે અને તેથી કામ લાગે છે. જેમ અગ્નિ પાસે લાખ અને મીણ એક ભજનમાં ભરી રાખ્યાં હોય તે તે તરતજ ઓગળી જાય છે, તેમ તે સ્થળે રહેતાં સ્ત્રી આદિકના હાવભાવ દેખતાં તેમજ હાંસી અને રૂદનાદિકના અર સાંભળતાં કામવિકાર મનમાં જાગે છે, જેથી શીલવતની હાનિ થવા પામે છે. એ હતુથી ઉક્ત વાડ ખાસ ઉપડી છે.
વાડ છ. . પૂર્વ અનાનપણે સેવેલી વિષયકતા બ્રહ્મત્રતધારીએ સંભાવી નહિ.
હેતુ–પ્રથમ અગ્રતીપણે જે કંઈ કામકંડા કરી હોય તેને સંભારતાં ફરી વિષય વાસના જાગવાને ભય રહે છે. જેમ રોબમાં ભારેલા અગ્નિ પર ઘાસને પળે મૂકતાં તેમાંથી વાળ નીકળે છે. તેમજ વળી જેમ પ્રથમ કલા વિષધનું વિષ છેક વરસ દર હાડે સંભારતાં શકાથી કરીને સંકમે છેતમે પ્રથમ વિકસેલાં વિષયસુખને સંભાવથી શીલવંતને વ્યાકુળતાથી શીલની વિરાધના થાય છે. અને પછી ઘણાજ આર્ત થાય છે. આથીજ ઉપકાર મહાત્માઓએ આ ઇવાડ સાચવવા ખાસ કિલામણ કરી છે.
વાડ સાતમી." છે. બ્રહ્મત્રતધારીએ સ્નિગ્ધ–સ કસવાળો-માદક આહાર કર્યો નહિ.
હેત–સરસ (સકસ ભયા) આહાર તથા પ્રકારના મજબૂત કારણ વગર આરગતાં દરિયે માત થાય છે. જેમ પિાતમાં દૂધ, ઘી વિગેરે સ્નિગ્ધ પદાર્થો વાપરવાથી વ્યાધિ અધિક ઉછાળા મારે છે તેમ પાચે દાદાને સરસ આહારથી પાવતાં વ્રતની વિરાધના થવા પામે છે. આવા આ સાતમી વાડનો હેતુ સમજી જેમ બને તેમ સાદા રાકથી જ નિવાહ ક.
“વાડ આઠમી.” ૮. સુધા શાન થાય અથી અધિક આહાર (લુ હોય તો પા) બત્રત ધારીએ લે નહિ.
હેત -અવિનાત્રાએ એટલે જરૂર કરતાં વધારે આહાર આરોગવાથી બહુજ ઉધ છે કે, આળસ વધે છે અને શરીર ભારે થઈ જાય છે, જેથી મધર્સ