Jain Dharm Prakash 1911 Pustak 027 Ank 11

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 8

જૈનધર્માં પ્રકાશ.
330
અને ઉપાધિ જન્મ અત દુઃખ દાવાનળમાં નિતર પચાવુ પડે છે. ક્રેધાદિક કામ તારથી જન સદાય વર્ષ રહ્યા કરે છે તેને લગારે સાચી શાંતિ-સમાધિ પ્રાપ્ત થતીજ નથી. કિંક ફળ ભક્ષણની જેમ અથવા ખરજ ખણવાની જેમ અ થવા વૃા પીડિતને મૃગતૃષ્ણાની જેમ જો કદાચ ક્ષણમાત્ર કિંચિતૃ કલ્પિત સુખનુ ભાન થાય છે કે પશુ તરત તેનુ મકર દેણામ દેખીને તે દુઃખદરિયામાં ડૂબી જાય છે. અથવા જેમ વધસ્થાને લઇ જવામાં આવનારને સારાં વજ્ર અલકાર પહેરાવવામાં આવે છે તે તેને કઇ સુખદાયી થતાં નથી, કેમકે તે જાણે છે કે હું જયના મુખમાંજ રહેલા છું તે હવે મારે વજ્રાલ કારથી તથા મિષ્ટાન્ન ભેજન પ્ર મુખથી શુ ? તેમાં જેમ તેને લગારે કૃતિ-પ્રીતિ થતી નથી તેમ રાગદ્વેષ વિકારજન્ય સંસારનું સ્વરૂપ જેને અખાત” સમજાયું છે તેને પણ તેમાં લગારે રતિ પ્રીતિ ઉત્પન્ન થતી નથી; પરંતુ તે ભલનાટકને મધ્યસ્થ દ્રષ્ટિથી જોવાના અભ્યાસથી વૈરાગ્ય વૃત્તિતેજ વધારે છે, અને સહજ સતષ વૃત્તિથી પવિત્ર રત્નત્રયીનુ' યથાધિ આરાધન કરી અનુપમ સુખ સમાધિને સપ્રાપ્ત થાય છે. અપ્રમત્ત મુનિરાજની એવી ઉદા સીન દશા સદાય ખની રહે છે. પચ સમિતિ અને ત્રણ ગુપ્તિરૂપ અષ્ટ પ્રવચન માતાનું તે અહેાનિશ સાધાનપણે પાલન કરે છે. તેમાં પણ મુખ્યપણે—ઉત્સ માગે ાન વાન અને કાયાને ગેયવી રાખવામાંજ સાર સમજે છે એમ વિચારીને કે
“ આતમજ્ઞાને ન ધરે, વચન કાય તિ છેડિ; તો પ્રગટે શુભ વાસના, ગુણ અનુભવની એડ, ’ “હુત લગન અને ચપળતા, જનકે સોંગ નિમિત; જન સંગી હવે નહિ, તાતે મુનિ જગ મિત્ત, ”
"C
લાસ નગર વનકે વિસે, માને દુવિધ મુદ્ર; તમદર્શી વસતિ, કેવળ આતા શુદ્ધ.
'
અને અપવાદ માર્ગે સ્વસયંગ જીલનના નિર્વાહાથે ઇયાં સમિતિ, ભાષા સુમતિ પ્રમુખ પાંચ સમિતિનું' યથાવિધિ સેવન કરે છે. તેવી રીતે શાસ્ત્ર આજ્ઞાને માન્ય કરી જે મુનિજના ચારિત્ર ધનુ પાલન કરે છે તેમનુ માનજ પ્રશ’સા પાત્ર છે તે વાત શાસકાર પોતેજ યુકિતસર સમજાવે છે.
सुवनं वागनुचारं, मानमकेंद्रियेष्वपि ॥ पुष्यवृत्तिस्तु योगानां मनमुत्तमम् ॥ ७ ॥
ભાવાર્થ-વચન હિ ઉગારવા૩૫ માન ના એકયિાર્દિકમાં પણ ાઇ શકે છે, તેવા