________________
શ્રી જૈન ધર્મ પ્રકાશ, નવરોના નાહક નેશથી અનાર્ય ભૂમિનું આચરણ કરે છે છતાં તેમાં વસતા અને ગણાતા આર્ય લેકે અને તેના અધિપતિઓ-રાજા, અમીરો તેની દરકાર પણ કરતા નથી આતે કેવી અવદશાની વાત ! આતે કેવી પુરૂષા ર્થની પ્રબળ ખામી ગણાય ! જે આવી અકારી હિંસાને તનમનવચનથી સ્વયં નિશ્ચયપૂર્વક નિષેધ કરી, અન્યને પણ હિંસાદિ કુકમાં ભાગ ન લે-લેતા અટકે તેમ તેમને બેધવા, તથા હિંસક કાર્યોથી નિવૃત થયેલાં સજ્જનેની યોગ્ય અનુમોદના કરવા સદા જાગૃત રહેવાય, તે માટે જરૂર યોગ્ય તન મન વચન કે ધનને ભોગ આપવા લક્ષ બંધાય તે આજકાલ પાપી પ્રમાદના જોરથી વ્યાપી રહેલી હિંસા નાબૂદ થવાનો એક વખત અવસર આવે. ફકત આર્યજનેને કુંભકરણ ની ઊંઘમાંથી જાગવાની જરૂર છે. પરલેની શ્રદ્ધા રાખી, પાપથી ડરી, સદુઘમ સેવવામાં આવશે તે સર્વ આપદાના મૂળભૂત હિંસાનું સ્થાન મહામંગળમય અહિંસા શીધ્ર પૂરવા સમર્થ થશે અહિંસાનું પ્રતિપૂર્વક સેવન કરવાથી સર્વ જીવો સાથે મૈત્રી થઈ શકશે. મત્રીભાવની દઢતા થતાં ગુણીજનો પ્રતિ પ્રમોદભાવ વધશે. અમેદભાવની વૃદ્ધિ થતાં ગુણમાં ન્યન-દુ:ખી છો પ્રતિ અનુકંપાબુદ્ધિ તેમને સમાન ગુણી-સુખી કરવા સહેજ જાગૃત થશે. તેમજ તદન ગુણહીન પર પણ દંષબુદ્ધિ જાગશે નહિં. આમ સધિવેકથી વર્તતાં અનાદિ સહચારીપણે વર્તતા રાગ દ્વેષ દિક અંતરંગ શત્રુઓ સહજે અળા થઇ જશે અને આત્મા પરમાત્મપદ પામવા અધિકારી થઈ રહેશે. જે જે વ્યકિત આમ તાત્વિક સુખરસિક થઈ ઉકત નીતિને વિવેકથી અવલંબશે તે તે વ્યકિત સહજ સુખ સંપ્રાપ્ત કરી સામુદાયિક સુખમાં અભિવૃદ્ધિ કરી શકશે. પરમ ઉપગારી પરમાત્મા પ્રભુની પવિત્ર અજ્ઞાને છતી શકિતએ આરાધવામાં પ્રમાદી થઈ સ્વછંદ વર્તનથી પર પ્રાણનું અપહરણ કરવારૂપ હિંસાથી, હિંસા કરનાર બીજા ભવમાં અનેક આપત્તિનું સ્થાન થાય છે. રોગિષ્ટ શરીર, ઈદ્રિયોમાં ખેડ, દારિદ, દૈભંગ્ય, ઈષ્ટ વિયોગ અને અનિષ્ટ સંગાદિક સર્વે હિંસાનાંજ ફળ છે અને નિરોગી શરીર, સંપૂર્ણ ઈદ્રિય, એશ્વર્ય, સૌભાગ્યે અને ઈષ્ટ સંગાદિક સર્વે પ્રત્યક્ષ અહિંસાનાં જ ફળ છે એમ સમજી શાણું માણસેએ યમની સહોદરી હિંસાને સર્વથા પરીવાર કરવા અને મહામંગળમય અહિંસા (દયા)ની અભિવૃદ્ધિ કરવા પ્રતિદિન ઉજમાળ રહેવું ઘટે છે.
