Jain Dharm Ane Syadvad Arthat Trikalabadhit Sapeksha Satya

Author(s): Shantilal Keshavlal Pandit
Publisher: Shantilal Keshavlal Pandit

Page 11

આથી સ્પષ્ટ સમજાય છે કે આત્માથી આત્માઓએ પ્રત્યક્ષ પૂજ્ઞાની કેવલી પરમાત્માએ જણાવેલ પવિધ પ્રમાણ જ્ઞાનના સ્વરૂપને (સ્યાદ્વાદને ) યથાર્થ ભાવે અવલખીને આત્મારાધન કરવું હિતકર છે.
આમ છતાં એ મતિકલ્પિત શાસ્ત્રાર્થોને આશ્રય લઈને સ્વેચ્છાચારીપણે કેવળ પાપમય પ્રવૃત્તિઓમાં સ્યાદ્વાદને આશ્રય લઇને ધર્મ (આત્મશ્રેય) સ્થાપે છે, એવા મૂઢ અહંકારી–અજ્ઞાની આત્માઓને અનંત સ‘સારી જાણવા. કેમકે શાસ્ત્રમાં ઉત્સૂત્રભાષીઓને, સમ્યક્ દન, જ્ઞાન, ચારિત્ર, એ ત્રણેથી ભ્રષ્ટ થયેલા હેાઈ, અનંત સંસારી કહ્યા છે. તે માટે તેને ઉવેખીને આત્માથી આત્માઓએ સૌ પ્રથમ શાસ્ત્રમાં જણાવેલ નીચે મુજબની પાપ પ્રવૃત્તિઓથી વિરમવાના પ્રયત્ન કરવા જરૂરી છે.
(૧) પ્રાણાતિપાત (ર) મૃષાવાદ (૩) અદત્તાદાન (૪) મથુન (૫) પરિગ્રહ (૬) ક્રોધ (૭) માન (૮) માયા (૯) લાભ (૧૦) રાગ (૧૧) દ્વેષ (૧૨) કલહ (૧૩) અભ્યાખ્યાન (૧૪) વૈશુન્ય (૧૫) રતિ-અતિ (૧૬) પર-પરિવાદ (૧૭) માયા-મૃષાવાદ (૧૮) મિથ્યાત્વશલ્ય. આ અઢાર પાપ પ્રવૃત્તિઓને શાસ્રાક્ત વિધિપૂર્વક દૂર કરવાથી આત્માને આત્મા સાધવાના અધિકાર પ્રાપ્ત થાય છે. આ માટે - દૃષ્ટિવાદ ”ની પુસ્તિકા અવશ્ય જોવી.
પૂર્વે જણાવ્યા મુજબ શાસ્ત્રામાં પાંચે પ્રકારના જ્ઞાનની “ તત્ પ્રમાળે ” એ સૂત્રથી પ્રમાણુતા સ્વીકારાયેલ છે, તે