________________
( રર ) કરી સુખાનુભવ કરું.” આ પ્રમાણે બેલતે લતેજ તે પંચત્વ પામ્યો, અને નરકગામી થયે. વિદ્યાધર રસનેન્દ્રિયની લુપતા જોઈને વિચાર કરવા લાગશે કે–અહે! રસનેન્દ્રિય! શું તે કેઈને પણ છેડ્યો છે? રંક હોય કે રાજા હેય, શેઠ હોય કે નોકર હોય, સ્ત્રી હોય કે પુરૂષ હેય, અથવા વૃદ્ધ હેય કે બાલ હેય, કોઈ પણ હેય, દરેકને તે હારા દાસ બનાવ્યા છે. અરે! હેટા મહેટા સુનિવર પણ રસનેન્દ્રિયથી પરાજિત થઈને દુર્ગતિના ભાગી બન્યા છે. રસનેન્દ્રિયને આધીન થયેલે કઈ પણ મનુષ્ય, પછી તે ગૃહસ્થ હોય કે સાધુ, આત્મકલ્યાણ કરવામાં ભાગ્યશાળી બનતેજ નથી. વળી જ્યાં રસનેન્દ્રિયના વિષયની લુપતા હોય છે, ત્યાં મૃષાવાદિતા, દંભતા અને પક્ષપાતાદિ અનેક દુર્ગણે આવીને ઉભા રહે છે. એવા ત્યાગી સાધુઓ, કે જેમણે પાંચ મહાવ્રતે લીધેલાં છે, જેમણે સમસ્ત કુટુંબાદિને ત્યાગ કરેલ છે, તેમ જેને ગામ, ઘર, ક્ષેત્ર, અને ધનધાન્યાદિ કઈ પણ ચીજ છે નહિં, હેવા સાધુઓને પણ રસનેન્દ્રિય, મૃષાવાદિતારૂપ દુર્ગુણને શીખવાડે છે. જેમકેઈ સાધુ ગૌચરી ગયા. હેને અમુક ધારેલા ઘરે જવું છે, પરન્તુ રસ્તામાં કઈ ભાવિક અને ગરીબ શ્રાવક મળી ગયે. તેણે વિનતિ કરી કે “મહારાજ! પધારે. લાભ આપે.” ત્યારે તે રસનેન્દ્રિયને આધીન થયેલ સાધુ કહે છે–હારે ખપ (જરૂરી નથી.” કહે, આનું નામ મૃષાવાદ ખરું કે નહિ? બીજું પણ જૂઓ-કેઈ ગૃહસ્થના ઘરે મુનિ ગયા. તે સમયે ચાર લાડુ હેરાવા માટે તે શ્રાવક યા શ્રાવિકાએ ઉઠાવ્યા.• મુનિની ઈચ્છા ચારે લાડુ લેવાની છે. પરંતુ ઉપર ઉપરથી સાધુ “ના” “ના” કહેતા જાય છે, અને પાતરૂં આગળ ધરતા જાય છે. વળી મનમાં ઈચ્છે છે કે, ચારે લાડુ પાતરામાં મૂકી દે તે સારૂં. કહે, આને દંભતા સિવાય બીજું કંઈ કહી શકાય તેમ છે? હવે પક્ષપાતપણાનું દૂષણ પણ સ્પષ્ટ જણાય તેમ છે. જે શ્રાવકના ઘરમાં આહાર, પાણી, પુસ્તક, પાત્ર, અને ઔષધાદિ, પિતાની (સાધુની) ઈચ્છા મુજબ મળતાં હોય, તે શ્રાવકના વિદ્યમાન દૂષણેને ઢાંકીને, અંવિદ્યમાન નું ગાન કરવામાં આવે, અને જે બિચારે પૂણયા
