Dharmabhyudayam

Author(s): Punyavijay
Publisher: Atmanand Jain Sabha

Page 6

धर्माभ्युदयम् ।
नटः-(क) भाव ! तुम्हाण सन्मजणचित्तवित्तीए समं च मंतिऊण एयस्स अणुरूवरूवयस्स प्परूवणारंभो।
(नेपथ्ये) (ख) देव ! तुह धम्मकंदो नरिंददोविंदवड़ियाणंदो। संजमासिरिसन्नाहो जयउ जयउ वीरजिणनाहो ॥५॥ दुहृदुरिए समतो ताण नराण मग्गमक्खंतो। भावरससिद्धिहेऊ वीरजिणो कुणउ कल्लाणं ॥६॥
(“ देव ! तुह धम्मकंदो" इत्यादि पुनरपि । )
सूत्रधारः--( ससंभ्रममिवाकर्ण्य नटं प्रति ) सुशील ! प्रगुणीवभूव श्रीदशार्णभद्रभूमीपतिभूमिकावाही अस्मदन्तवासी मियङ्करोनाम । तत्पुरस्तात्पठतः सुमङ्गलाभिधमङ्गलपाठकस्येदं ध्रुवास्थानीय कल्याणगाथायुगलमिव श्रूयते । विज्ञजनमनोहरोक्तिश्रवणसावधाने राज्ञि पुनः पुनस्तदेव पठति । तथा 'भावरससिद्धिहेऊ' इत्यनेन पदेन भावस्य मल्लक्षणस्य सूत्रधारस्य रसानां शृङ्गारादीनाम्, इह हि सुरूपरूपकमरूपणपक्रम
(क) भाव ! युष्माकं सभ्यजनचित्तवृत्त्या समं च मन्त्रयित्वैतस्यानुरूपरूपकस्य प्ररूपणारम्भः।
(ख) देव ! तव धर्मकन्दो नरेन्द्रदेवेन्द्रवर्धितानन्दः । संयमश्रीसन्नाहो जयतु जयतु वीरजिननाथः ॥ दुष्टदुरितान् शमयन् तान्तेभ्यो नरेभ्यो मार्गमाख्यन् । भावरससिद्धिहेतुरिजिनः करोतु कल्याणम् ॥