Dharmabhyudayam

Author(s): Punyavijay
Publisher: Atmanand Jain Sabha

Page 20

धर्माभ्युदयम् ।
१७
विवेयमंतिणा समंतओ सव्वाई वि पुराओ निकासियाई । एयं सव्वं पि मह पुरओ संपदं य्येव बुद्धिसहीए निवेदियं ता तुझं पि उवरि संजायमच्छरो एस पडिहासह ।
मदन: - ( सकोपं )
हृदि धत्ते हरिर्लक्ष्मीमर्धनारीश्वरो हरः ।
देवा मदाज्ञां कुर्वन्ति मनुष्याणां तु का कथा १ ||३२|| प्रीतिः - ( सोत्कम्पं भयमभिनीय ) (क) पिययम ! एसो खु सिरिमहावीरसन्निज्झसिद्धपरमझाणमज्झसुज्झतमाणसो सहावतेयस्सी रायरिसी । ता एयस्स दुत्तवतवसिहिसिहाए मा पयंगतणं पाविहिसि ।
मदनः - हं हं अकं तव वचनमङ्गललीलायितेन । अलं मुद्रितमुखी भव । (इति जस्पन् विनिवार्यमाणोऽपि सकलसुहृज्जनपरिजनेनाध्यारोपितकुसुममयशरासने मोहनाभिधानं शरं संघाय तस्य राजर्षेरुपस्थितमात्रस्तत्क्षणादेव सद्ध्यानपवनोद्दीप्ततपोज्वलनज्वालाभिः करालितो मूच्छितः पृथिव्यां पतति । ) ( शोकावेशविवशीक्रियमाणहृदयः परिजनः सर्वोऽपि पर्याकुलतया जलसेकवातव्यजनादिप्रय नं करोति । ) ( तथास्थितं स्वहृदयदयितं दृष्ट्वा )
(क) प्रियतम ! एष खलु श्रीमहावीरसान्निध्यसिद्धपरमध्यानमध्यशुध्यमानमानसः स्वभावतेजस्वी राजर्षिः । तदेतस्य दुस्तपतपः शिखिशिखायां मा पतङ्गत्वं प्राप्स्यसि ।