________________
બુદ્ધિપ્રભા Es Raaga as an Essa saBE ૩ ૧૩
(
કાળઝાદvery યોગીના આંસુ?
–છે. જયભિખ્ખ
ગુજરાતના સિદ્ધહસ્ત લેખક શ્રી જયભિખુ ની કલમથી હવે પણ અજાયું છે! એમનું નામ નજરે ચડે છે ને તેમની વાત એકી શ્વાસે વાંચી જવાય છે. દિવાળીનું પર્વ ચાલે છે ત્યારે એક ગુઝાતે દીપક કેટલા દીવા પટાવી દીપાવલી સજે છે ને અંતરના અસ આત્માને કેમ ફરી સજીવન કરે છે તે માટે આ વાત અવશ્ય વાંચે, તંત્રી)
ભગવાનના નિવારની રાત હજી પૂરી થઈ જ્ઞાનીનું આ અન! નહતી. દીપાવલીના દીવા હળ ઝગમગતા હતા. યોગીને આ માંસ, આકાશના પ્રમાતી રંગો મટવાને હજી વાર હતી.
રાજ પણ મુંઝવણુમાં પાયા. અનાનીને ત્યાં સમાચાર આવ્યા, મન-ચિત્તને ભેદી નાખે તેવા.
સમજાવવો સહેલ છે. જ્ઞાનીને શી રીતે અપાવી પર ગૌતમ રડી રહ્યા છે અનાધાર રડી રડ્યા શાય? અરે ! મને તરવાનું કેમ શીખવી રહ્યા છે. તાની ગુનું રહેવું જોયું જતું નથી. વાત
ભગવાનના નિર્વાણની વાત હૈયામાં વલોણું એમ છે કે ભગવાને તેને ધર્મધ માટે બીજે
વલેતી હતી, ત્યાં જ્ઞાની ગુફના રોભારની મા ગામ મેલ્યા હતા. ધર્મબંધ આપીને બીજે ગામથી
વાત આવી! શું બોલવું, શું કરવું તેની કાળે તે પાછા ફરતા હતા, વાટમાં કઇએ ભગવાનના
સમજણ ન પડી. નિવશ્વના સમાચાર આપ્યા. બસ, ત્યારથી રડે છે!
જ્ઞાનીનું સદન ચાલતું હતું. પણ છેવટે તે પણ કહે કેવું! ચોધાર આંસુએ રડે છે ! એ ન જ્ઞાનીનું ને! એકાએક એમાંથી હાસ્ય એ આસથી ધરતી પણ ભારે ભારે થઈ ગઈ છે , મેં ખીલેલા કમળ જેવું બની ગયું. તેમાં એ શોકભારથી વેલ પરથી લ કમાઈને નીચે પડે તે રમવા લાગ્યાં. છે. ચરાવરનાં પોષણ પણ નીચું મોં કરી ગયા છે.
ઇદરાજ જરા હિંમત કરી પાસે ગયા ને રે જ્ઞાનીને આવો હૈયાફાટ વિલાપ !
બેલ્યા“મહાગુરુ ! પ્રભુ મા !” રે કે એ વિબાપા સાત તને દીકરો
હા, એ ગયા તે આપણને તારી ગયા. ફાટી પડે તેવી માતા સાવું ન રડે! ચાર ફેરા ફરીને આવતી વધુને માળાબંધ પતિ ગુજરી હાથી જીવતો લાખને, ભર્યો સવા લાખને જાય, તેવ એ આવું કંદન ન કરે.
(અનુસંધાન પાન ૬)
