________________
૫૦
બુદ્ધિપ્રભા
<F
ખા સગરજીએ “ શ્રીમદ્ યવિજયજીનું જીવન અને તેમનુ ગુજરતી સાહિત્ય એ બે ધણોજ ઉત્તમ નિબંધ તખ઼ર કરી માકલ્યા હતા તે નિબંધ પરિષદે તાકીદે છપાવીને {ષની એક વખતે વહેંચ્યા હતા.
એ
લાપી વિષે પણ ચર્ચા હીક થવા પામી હતી. અમારે। આધીન મતદેવનાગરી લીપી!′′ તરફેણમાં છે. પણ ઉતાવળ કરવા કરતાં ધીમે ધીમે તેનેા પ્રચાર વધારવા અને તે માટે સાથે પહેલાં બાળકા વચ્ચે શિક્ષણુ, તે લીપી દ્વારા અપાવા ગાઢવણુ થી નએ કમક માટી ઉમરે લીપી શીખી શકાતી નથી તેથી તે લીપીનાં પુરતકાને પુ રતે લાભ લઇ શકાતા નથી પશુ જે ક્ષણુજ તે લીપીમાં મળ્યુ હાય તે તે અડચણ રહેતી નથી.
">
શિક્ષણુ દેવ નાગરી લીપીમાં પાવાથી ગુજરાતી લીપી તદ્દન ભુલી જવાય એ ભ્રય રાખવા યોગ્ય મુદલ જગ્યા નથી કેમકે, દક્ષિણુમાં મેડી અને દેવનાગરી લીપીમાં શિક્ષણ અપાય છે અને તે ત્યાં વસ્તા તમામ ગુજરાતી ભાષા પાલનારા શીખે છે. છતાં શાળા છે. થયા બાદ ગુજરાતીમાં પત્ર વ્યવહાર-નામુ ઇત્યાદિ સહેલાથી રાખી શકે છે,
માતૃભાષાને ભુલી જવા કે દેશવટે દેવા માટે નહી પણ ઘણા દેશે સાથે વ્યવહાર જોડતાં સરળતા થાય છે તે માટે, દેવ નાગરી લીપી આદરણીય છે એ વાત લક્ષ્યમાં રા ખવી જરૂરી છે.
ડણી વિષે તે કે હજી છેલ્લા નિષ કમીટીએ બહાર પાડયેા નથી પણુ કેટલેક વિચાર એ છે ખરે, આ માટે માત્ર બેજ મુદ્દા તપાસવાના છે. સફ્ળ અને શુદ્ધ, આ સિવાય બાર ગાઉએ એટલી બદલાતી હાવાવી કાઈ પણ દેશની દેશ ભાષા તરીકે વજન આપી શકાય નહી—ખરા શબ્દ કહી શકાય નહી--શિષ્ટ ભાષાને અનુસરતા શબ્દજ શુદ્ધ શબ્દો ગણાવા જોઇએ-અર્થાત્ એલીમાં ગમે તે હું પણ વાંચન મળામાં અને લખાણમાં તા એકજ પતિ જોઇએ અને તે સરળ જોઈએ, તદ્દન સંસ્કૃતમય કરી દેવી ન જોઇએ.
(૨)
जैन साहित्य, अने जैनेत्तर साहित्यकारो.
ચેથી ગુજરાતી સાહત્ય પરષા ગુજરાતી જૈન સાહિત્યના પ્રમુખના, જૈતેની સાહિત્ય સેવા અંગેના ઉદ્ગારે ગુજરાતી જૈન સાહિત્ય
“ પ્રાચીન કાવ્યસાહિત્યના ક્ષેત્રમાં જૈન લેખકોએ પણુ, સગીન દ્ધિ કરી છૅ, તે આ પણા લક્ષ ખાતાર રાખવું ઘટતું નથી, ગુજરાતના ઇતિહાસમાં જૈનએ બહુ અમણી ભાગ લીધા છે પણ તે વિષયને, વિસ્તાર કરવાને આ યાગ્ય સ્થળ નથી. જૈન મુનિએ ધણા રાસા, સઝાયે, આદિ અનેક રસપૂર્ણ કવિતા નાના પ્રકારના દેશી રગેામાં, તેમજ છદેમાં લખી છે. સવંત ૧૪૦૦ થી તે સાહિત્યને પ્રસિદ્ધ સ્મારભ થયા હેય એમ હ્રવણાં જણાય છે. પ્રારંભ થાડે છેડે થતાં પાછળથી તેમાં ડુ થે રચાયા છે. તેમાં કેટલાક,
