________________
७५२
Parenter
सरिसा भाfotoat' नवरम् - केवलं प्रथमोदे नफापेक्षया इदमेव चैलक्षण्यं यत after अत्राम सिद्धिकप्रकरणे मनुष्या नारकाच सदृशा एव वक्तव्या इति । 'सेसं तदेव' शेष ं तथैव प्रथमोद्देशकद्रदेव ज्ञातव्यम् 'चउसु नि जुम्मेसु चचारि उद्देसगा' चतुपियुग्मेषु कृतयुग्म ज्योज द्वापरयुग्म कल्पोजरूपयुगाचतुष्टयेषु चत्त्रार उदेशका सवन्ति । सेवं भंते ! सेवं भते । त्ति' तदेव भदन्त ! तदेव भदन्त । इति । एकचत्वारिंशत्तमे शतके सप्तपञ्चाशतमाद् आरभ्य षष्ठि पर्यन्ता उद्देशका
समाप्ताः । ५७-६० ॥
भाणिवा' परन्तु प्रथम उद्देशककी अपेक्षा यहां केवल यही विशेषता है कि इस अभवसिदूधिक प्रकरण में मनुष्य और नारक समान रीति में कहना चाहिये । 'सेसं तहेब' और पाकी का कथन प्रमोदेशक के ही जैसा है। 'चउसु वि जुम्मेसु चत्तारि उद्देगा' यहां पर भी चार युग्मों में- कृतयुग्म, ज्योज, द्वापरयुग्म और कल्योज-इन युग्मों में चार उद्देश होते हैं । 'सेव भंते । सेवं भंते ! त्ति' हे भदन्त ! जैसा आपने यह कहा है वह सर्वथा सत्य ही है २ । इस प्रकार कहकर गौतम प्रभुश्रीको वन्दना की और नमस्कार किया । वन्दना नमस्कार कर फिर वे संगम और तप से आत्मा को भावित करते हुए अपने स्थान पर विराजमान हो गये । इस प्रकार ५७ वें उद्देशक से लेकर ६० वें उद्देशक तक ४ प्रदेश ४१ वे शतक में समाप्त ।४१,५७,६० छे. 'नवर' मणुस्सा नेरइया य सरिसा भाणियव्वा' પરંતુ પહેલા ઉદ્દેશા કરતાં આ કથનમાં કેવળ એજ વિશેષપણુ' આવે છે—આ અભવસિદ્ધિકના પ્રકરણમાં મનુષ્ય અને નારકા સરખા જ કહેવા ોઇએ. ‘ઘેશ્વ’ तद्देव' या शिवाय माहीतु सधणु उथन पडेला उद्देशानां द्या प्रभा ४ ४. 'उवि जुम्मेसु चत्तारि उद्देगा' मडियां पशु यार युग्भसां द्रुतयुग्भચૈજ દ્વાપરયુગ્મ અને કલ્ટેજ આ ચાર યુગ્માના ચાર ઉદ્દેશાઓ થાય છે. 'सेव ं भंते ! सेव ं भंते! त्ति' हे भगवन् याय हेवानुप्रिये या विषयभां જે પ્રમાણે કહેલ છે, તે સઘળું કથન સર્વથા સત્ય છે. હું ભગવન્ આપ દેવાનુપ્રિયનુ સઘળું કથન સથા સત્ય છે આ પ્રમાણે કહીને ગૌતમસ્વામીએ પ્રભુશ્રીને વંદના કરી તેને નમસ્કાર કર્યાં વંદના નમસ્કાર કરીને તે પછી સયમ અને તપથી પેાતાના આત્માને ભાવિત કરતા થકા પેાતાના સ્થાન પર બિરાજમાન થયા સૂ૦૧૫
शाम प्रभाये
આ પ્રમાણે ૫૭ સત્તાવનમા ઉદ્દેશાથી લઇને ૬૦ સાઇઠમા ઉદ્દેશા સુધીના ચાર ઉદ્દેશાઓ સમાપ્ત ૫૪૧, ૫૭ થી ૬૦
