Bal Dikshano Jay

Author(s): Udayvallabhvijay
Publisher: Pragna Prabodh Parivar

Page 42

ફલિત થાય છે કે દીક્ષાને પુખ્ત વય સાથે સાંકળવાનું જ્ઞાની પુરુષોને જરૂરી જણાયું નથી.
બાળકના આંતરિક સંસ્કારોનું પરીક્ષણ કરીને તેનો સ્વાભાવિક રસ કઈ દિશામાં છે તે ચકાસીને તથા દીક્ષા માટે યોગ્ય શારીરિક તથા માનસિક બળ જોઈને તેને દીક્ષા આપવામાં આવે છે.
જૈનધર્મમાં બાળદીક્ષાની પરંપરા કાંઈ નવી નથી. ભગવાન મહાવીર સ્વામીના વખતથી આજ સુધીમાં સેંકડો - હજારો બાળદીક્ષાઓ થઈ છે. તેમાં સાધક કક્ષાએ તો લગભગ દરેક બાળદીક્ષિતે સફળતા મેળવી છે. પણ સદીઓમાં પાકે તેવા વિશિષ્ટ પ્રભાવક કક્ષાએ પહોંચનારા પણ તેમાં ઘણા પાક્યા છે. તેમના પ્રભાવમાં રાજાઓ અહિંસાનું પ્રવર્તન કરનારા થયા છે. શ્રેષ્ઠીઓ દાનાદિમાં જોડાયા છે. લાખો લોકો શીલ-સદાચારના માર્ગે સ્થિર થયા છે. નાની ઉંમરે દીક્ષા લીધા બાદ જિનશાસનના વિરાટ ગગનમાં ચમકેલા કેટલાક તારલાઓને આપણે યાદ કરીએઃ માત્ર ઘોડિયામાં સૂતા રહીને સાંભળવા દ્વારા અગ્યાર અંગસૂત્રો કંઠસ્થ કરી લેનારા વજસ્વામીજી
બાળદીક્ષિત હતા. a જેમના નામ પરથી પાલિતાણા શહેરનું નામ પડ્યું હતું (પાદલિપ્તપુર) તે પૂ. પાદલિપ્તસૂરિજી પણ બાળદીક્ષિત હતા. ગ્વાલિયરના આમ રાજાના પ્રતિબોધક અને રોજના. એક હજાર શ્લોકો કંઠસ્થ કરી શકનારા પૂ.
૨૫
-