Bal Dikshano Jay

Author(s): Udayvallabhvijay
Publisher: Pragna Prabodh Parivar

Page 60

અને તે હોંશપૂર્વક બધું છોડે છે.
આશ્ચર્ય એ વાતનું છે કે બાળવયથી જાતીય શિક્ષણના નામે નર્યો ગંદવાડ બાળકોને પીરસવા ઉત્સુક બનનારાઓની સામે જ્યારે વિરોધ પ્રદર્શિત કરાય છે ત્યારે તે લોકોનો જાહેર તર્ક હોય છે: “ભાઈ! હવે તો છોકરાઓ આઠ ને દશ વર્ષની ઉંમરથી જ ઘણા મેચ્યોર્ડ થઈ ગયા હોય છે. તેમને બધી ખબર પડવા લાગે છે. આજના ટાબરિયાને હવે નાના ન કહી શકાય!'
જાતીય શિક્ષણ આપવું હોય ત્યારે જેમને આજનો બાળક બાળવયે કંઈક પુખ્ત જેવો લાગવા માંડે છે એ લોકો દીક્ષા ગ્રહણ કરતાં બાળકને અણસમજું કઈ રીતે કહે છે? (૪) નાની ઉંમરે દીક્ષા લીધા પછી વખત જતા તેને ન ફાવે તો શું થાય?... જીવનભરની પ્રતિજ્ઞા લઈને પસ્તાવાની લાગણી થાય તો શું થાય? તેના કરતા મોટી ઉંમરે જ નિર્ણય લે તો તે પરિપક્વ અને પુખ્ત નિર્ણય લઈ શકે ને? ઉ= દીક્ષાની વાત કરતાં પહેલા આપણે લગ્નનો દાખલો લઈએ. એકવીસ અને અઢાર વર્ષની લઘુતમ વય લગ્ન માટે મુકરર થયેલ છે. પુખ્ત વયે નિર્ણય લઈને કરાતા લગ્નમાં નિષ્ફળતાનો દર કેટલો છે? વેવિશાળ તૂટવા તો જાણે શર્ટના બટન તૂટવા જેવી સહજ ઘટના બની ગઈ છે. નિર્ણય પુખ્ત વયે થાય છે. જીવનભરના કમિટમે આ નિર્ણયમાં પણ સમાયેલા છે. તેમ છતાં
૪૩.