Book Title: Bada Kosh
Author(s): Ratilal S Nayak, Bholabhai Patel
Publisher: Akshara Prakashan

View full book text
Previous | Next

Page 443
________________ Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra www.kobatirth.org Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir नौ दिन चले, ૪૩૮ सस्ता रोये. નૌ તન વળે, મારું ના નવ દિવસ ચાલ્યા ભેંસ વે માને ન જાને મેં ઘણી વરાયા ભેંસ ત્યારે માંડ અઢી ગાઉ પહોંચાયું. આગળ ભાગવત નકામું. પત્થર લો ગોવા નહીં ન તો પથ્થરને જળો અતિ સર્જાપ-છછૂંદર આ તો સાપે છછુંદર ચીપકી નથી શકતી. નિર્દયને દયા નથી હોતી. ગળ્યા જેવી દશા થઈ. આગળ જાય તો કૂવો ને પત્તેિ માત્મા, રિ પરમાત્મા પહેલાં જીવને, પાછળ ખસે તો ખાઈ જેવી (બન્ને તરફ ફસાઈ પછી શિવને (અર્થાત) પરમાત્માને. જવા જેવી) દશા થઈ. પાપ પણ મરર દ પૂરતા હૈ પાપનો ઘડો મૂ મન ન હોય તોપાત્તા ભૂખ્યા પેટે કૃષ્ણનું ભરાય એટલે ફૂટ્યા વિના રહેતો નથી. ભજન ન થઈ શકે. પહેલાં આત્મા પછી પરમાત્મા. પ અંતિથ વરાર નહીં દોતિ પાંચે મન ચંગા તો વાત જૈ / મન ચંગા (પવિત્ર) આંગળીઓ સરખી નથી હોતી. તો કથરોટમાં ગંગા. સિન પડે તો દર iTI (પાણીમાં) ખસી પડ્યાં મન-મન મા, હિત્રાવો મનમાં તે ગમતું છે તો હર ગંગા” બોલીને કહેશે : અમે તો ગંગાના પણ (અસ્વીકારનો ભાવ સૂચવતું) માથું હલાવે છે. પવિત્ર સ્નાન માટે પાણીમાં ઊતર્યાં છીએ, કરતા વરતા? મરતો માણસ કયું કામ નથી ચંતા ક્યા ને મત જા દ્વાબંદર ક્યાંથી કરતો ? જાણે કે આદુનો સ્વાદ કેવો છે ! મીન ન માન, જે તેરા મહેમાના (નિમંત્રણ કે સ્વાગત વ૮ છા, વનામ શું બદ (બદનો રોગ કે વિના પણ) માનો કે ન માનો પણ હું તો તમારો ખરાબી) સારી પણ બદનામી બૂરી. જે માણસ મહેમાન છું જ. ખરાબ કામ કરે અને એને છુપાવે એના કરતાં माया को माया मिले, करि-करि लम्बे हाथ। એ વ્યક્તિ સારી કે જે ખરાબ કામ કર્યાની માયાને માયા મળે (ધનવાનને ધનવાન મળે) બદનામી સ્વીકારી લે. ત્યારે બંને જણ એકબીજાને હાથ લાંબો કરી કરી વહેતા પાન નિર્મન્ના વહેતું પાણી નિર્મળું (અર્થાત) આવકારતા હોય છે. ચોખ્ખું રહેવાનું. માયા તેરે તન નામ: પરક્ષા, પર, પરસામાં માયા વાત નૉરને સે પુરાવા નહીં હોતાવાળ (ધન)નાં ત્રણ નામ : પહેલાં “પરસો' કહીને ખેંચી ઉતારી લેવાથી મૃત શરીર વજનમાં એટલું બોલાવે, પછી (એટલે કે વધુ ધન આવ્યા પછી હલકું થઈ જાય ને ઉપાડવું ભારે પડે એ માન્યતા એ ધનવાનને) પરસુ' કહીને બોલાવે, અને વળી ખોટી છે. પછી (વધુ ધન આવ્યા પછી એ ધનવાનને) જીવન માં મોતી પત્ને, માંને મિત્રે ર મીણા વગર પરસુરામ' એવા વધુ માનવંત નામે બોલાવે. માગ્યે મોતી મળે પણ માગવા જઈએ તો ભીખ માર મા ભૂત માતા દે માર પડે કે ભૂત ભાગે. પણ ન મળે. માનો તો તેવ, નહીં તો પત્થર ને વાપમાનીએ વિન પરની, પર ભૂત કેરા ગૃહિણી વિના ઘર (શ્રદ્ધા રાખીએ) તો દેવ (પ્રભુ) અને નહિતર ભૂતના મુકામ જેવું લાગે. પથ્થર (આકાર ચીતરેલો પથ્થર) જ કેવળ. વિના સ્વ નહીં મિત્રતા મર્યા વગર સ્વર્ગ મી-પાપ-૫, વા - દૂ-ધૂગળ્યુંનથી મળતું. સ્વર્ગ અર્થાત્ સંપન્નતા મેળવવા ગળ્યું ગટક લઈને ગળી જાય અને કડવુંકડવું થુથુ મરવું જ પડે છે- કઠોર પરિશ્રમ કરવો પડે છે. કરી ઘૂંકી કાઢે. વિછી તે મા તે છાત્રા બિલાડીના સારા કુલ મેં રામ, વાત્ર મેં ટા મુખથી રામ અને નસીબે (દૂધદહીં જ્યાં હતાં એ) છીંકું (એકાએક) બગલમાં ઈટ. તૂટ્યું. મૂત્ર ને થાન થારા રોતા મૂડી કરતાં વ્યાજ જૈ શ્રેર મત્ની બેઠા રહેવું એના કરતાં વગર વહાલું લાગતું હોય છે. પગારે કામ કરવું સારું. વર્ષ શરમજૂર વશરાન? ક્યાં આ મોટું ને ક્યાં મય લિન કોય ન પ્રતિ ભય વિના પ્રીતિ ન થાય. એને મસૂરની દાળ ? ગજા ઉપરની વસ્તુ માટે મા તે મૂત ફ્રી નંદી હી બની પકડવા જતાં ઇચ્છા કરવી નકામી. ભૂત ભાગી જાય ને એની લંગોટી પકડનારના સસ્તા રોયે વાર-વાર, મા જે પક્ષ દ્વારા સતું હાથમાં આવી રહે તો એટલી પ્રાપ્તિ પણ ખોટી રુએ વારંવાર પણ મોંધું રુએ એક જ વાર, જે નહિ. વ્યક્તિ સસ્તુ શોધવા જાય એને એ ખરીદ્યા પછી For Private and Personal Use Only

Loading...

Page Navigation
1 ... 441 442 443 444 445 446 447 448 449 450 451 452 453 454 455 456 457 458 459 460 461 462 463 464 465 466 467 468 469 470 471 472 473 474 475 476 477 478 479 480 481 482 483 484 485 486 487 488 489 490 491 492 493 494 495 496 497 498 499 500 501 502 503 504 505 506 507 508 509 510 511 512 513 514 515 516 517 518 519 520 521 522 523 524 525 526 527 528 529 530 531 532 533 534 535 536 537 538 539 540 541 542 543 544 545 546 547 548 549 550 551 552 553 554 555 556 557 558 559 560 561 562 563 564 565 566 567 568 569 570 571 572 573 574 575 576 577 578 579 580 581 582 583 584 585 586 587 588 589 590 591 592 593 594 595 596 597 598 599 600 601 602 603 604 605 606 607 608 609 610