Atmanand Prakash Pustak 074 Ank 08

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

વરસ્યા અને એમના સંયમજીવનને અનેક રીતે અને એ રીતે એમણે પિતાના ગુરુવર્યનું વજીર વિકાસ થયો. તેમ જ સર્વત્ર એ મને ખૂબ પદ અથવા સિપાહી પદ ચરિતાર્થ કર્યું હતું. લેકચાહના મળી તે, નિષ્ઠાભરી વૈશ્યાવચ્ચ કર- સાધુ-સંતે એ કોઈ એક વર્ગ અથવા વાના આ ગુણને કારણે જ
એક ક્ષેત્રમાં જ પુરાઈ રહેવાનું પસંદ ન કરે; સેવાના આ ગુણ અને વિમળ સંયમ સાધ• તે જ એ મની સાધુતાને સારો વિકાસ થઈ નાને કારણે એક બાજુ એમણે શ્રી સંઘની એવી શકે અને વ્યાપક જનસમૂહને એનો લાભ ભક્તિ અને પ્રીતિ મેળવી કે જેને લીધે એમને મળી શકે. તેથી જ સ્વર્ગસ્થ આચાર્યશ્રીએ, વિ. સં. ૧૯૯૪માં અમદાવાદમાં ગણિપદ તથા પિતાના વડીલના પગલે પગલે, દેશ, ધર્મ અને પંન્યાસપદ, વિ. સં. ૨૦૦૮માં વડોદરા માં સમાજને, જેનોના બધા ફિરકાઓને તેમ જ ઉપાધ્યાયપદ અને વિ. સં. ૨૦૦૯માં થાણામાં દરેક જ્ઞાતિ અને ધર્મના જનસમૂહેને પોતાની આચાર્ય પદ અર્પણ કરવામાં આવ્યું. તે બીજી સાધુતા, વિદ્વતા અને કલ્યાણબુદ્ધિને લાભ બાજુ એમને આચાર્યશ્રી વિજયવલ્લભસૂરીશ્વરજી આપ્યા હતા અને પિતાના ધર્મગુરુપદને લેકમહારાજના વિશ્વાસપાત્ર વજીર તરીકેનું તેમ જ ગુરુપદથી વિશેષ ગૌરવશાળી બનાવ્યું હતું. છેવટે પટ્ટધર તરીકેનું પણ વિરલ ગૌરવ મળ્યું સાચે જ તેઓ એક દરિયાવદિલ સંતપુરૂષ હતા. હતું. આ બધે પ્રતાપ પિતાના આ યુગદષ્ટા
તેઓના અંતરમાં અન્ય ધર્મો પ્રત્યે કે દાદાગુરુશ્રીને પોતાનું જીવન અને સર્વસ્વ માનીને એમને પૂર્ણ પણે સમપિત થઈ જવાની આદરભાવ વસેલા હતા તેને એક પ્રસંગ તપુરતાનો જ હતો. એમ કહેવું જોઈએ કે જાણવા જેવા છે. છએક વર્ષ પહેલાં મુંબઈમાંઆચાર્ય શ્રી વિજ્યસમુદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજના
વરલીમાં તેઓના સાનિધ્યમાં પ્રતિષ્ઠા મહોત્સવ જેમ રેમમાં ગુરુદેવ વલ્લભનું જ નામ અને ત્રણ
ઉજવાયે, તે વખતે જુદા જુદા મુનિવરોને ધબકતું હતું. અને તેથી સ્વર્ગસ્થ આચાર્યશ્રીની
એમની વિશિષ્ટ કામગીરીને અનુરૂપ બિરુદે
આપવામાં આવ્યા ત્યારે પિતાના શિષ્ય મુનિગુરુભક્તિ દાખલા રૂપ બની હતી.
રાજ શ્રી જનકવિજયજી ગણિને “સર્વધર્મવળી આચાર્ય શ્રી વિજયસમદ્રસૂરીશ્વરજીની
સમથી ”નું બિરુદ આપવામાં આવ્યું હતું. ગુરુભક્તિની એક વિરલ વિશેષતા એ હતી કે
સર્વ ધર્મો તરફની આવી આદરભરી દષ્ટિ એ પિતાના ગુરુદેવે, સમયને પારખીને, શાસન
પણ આ આચાર્યશ્રીની કપ્રિયતાનું એક પ્રભાવના, સમાજ ઉત્કર્ષ, દેશસેવા વગેરે ક્ષેત્રમાં
કારણ છે. અને આ સર્વધર્મ સમભાવ સાધુ જે ગાનુરૂપ કાર્યો કર્યા હતા, તે કાર્યો તેઓના
વર્ગમાં બહુ જ ઓછા જોવા મળે છે. આથી જ સ્વર્ગવાસ પછી પણ ચાલુ રહે એ માટે એમણે તેને આપવામાં આવેલું “સંત” તરીકેનું ખ્રિસ્તી મિશનરીઓ જેટલે ઉત્સાહ દાખવીને, બિરદ ચરિતાર્થ થયુ છે.
જીવનના અંત સુધી કાર્ય કર્યું હતું અને આવા કાર્ય કરતી વખતે અને એ માટે શ્રીસંઘ તથા એક વાત બહુ સારી બની કે મુનિવર્ય શ્રી સમાજને પ્રેરણા આપતી વખતે પિતાનાં ઊંઘ જનકવિજયજી ગણિ જેવા પોતાના અલગારી આરામ, નાદુરસ્ત તબિયત અને વૃદ્ધાવસ્થાને પણ અને સત્ય-પ્રેમ-કરુણાની પ્રતિકૃતિમા શિષ્ય વીસરી જતા હતા. પિતાના ગુરુદેવના કાર્યોને રત્ન પંજાબ અને હરિયાણાનાં ગામડાંઓમાં આગળ વધારવાની આચાર્ય શ્રી વિજયસમુદ્ર અભણ, વ્યસનગ્રસ્ત અને દીન-દુઃખી માનવસૂરિજીની તાલાવેલી ખરે ખર બેનમુન હતી. જાતને સંસ્કારી બનાવવાનું કેવું ઉત્તમ ૧૯૪ :
આમાનંદ પ્રકાશ