Atmanand Prakash Pustak 074 Ank 08

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

સમતામૂર્તિને કાળધર્મ
(“જૈન” પત્રમાંથી સાભાર)
શ્રી રતિલાલ દીપચંદ દેસાઈ
આચાર્ય મહારાજ શ્રી વિજયસમુદ્રસૂરી. સમયે તે ઊલટે એમને સમતા ગુણ શ્વરજી મહારાજ, ઉત્તર પ્રદેશના મોરાદાબાદ વધારે પ્રકાશી ઊઠો હતે. એમ લાગે છે કે શહેરમાં તા. ૧૦-૫-૭૭ને મંગળવારના રોજ સમતાનો આ ગુણ એમના રોમેરોમમાં વસી સવારના ૮૬ વર્ષની પરિપકવ વચ્ચે સમાધિપૂર્વક ગયા હત; સાચે જ તેઓનું સમગ્ર જીવન કાળધર્મ પામ્યા છે, અને એક આજીવન જીવન અને કાર્ય સમતારસના સ્થિર, ધીર, ગંભીર સાધક, લેકે પકારક અને નખશિખ સમતાના સરવર સમું બની ગયું હતું. અને તેથી આરાધક આદર્શ શ્રમણસંતને આપણને કાયમને ભગવાન તીર્થકરે ઉપદેશેલી “સમયા, સમજો માટે વિરહ થયા છે.
” (સમતા વડે જ શ્રમણ થવાય) અને આચાર્ય મહારાજે તે નિર્મળ અખંડ અને “વસમસાર હુ સામMI’ (ઉપશમ એ જ અપ્રમત્ત સંયમની આરાધના કરી અને પોતાનાં શ્રમણપણાનો સાર છે). એ શ્રમજીવનને મન-વચન-કાયાને ધમસેવા, સંઘ-સમાજસેવા મહિમા વર્ણવતી ઉક્તઓ આચાર્ય મહારાજના અને રાષ્ટ્રસેવાને સમર્પિત કરીને પૂર્ણરૂપે જીવનમાં પૂરેપૂરી ચરિતાર્થ થયેલી જોવા મળતી કૃતાર્થ થઈ ગયા. પણ આપણને સદાય શુભ કે
' હતી. આવી દાખલારૂપ સમતાભરી સાધુતાનું વૃત્તિ અને પ્રવૃત્તિના મંગલમય માગનું દર્શન જાણે એમને ઈશ્વરી વરદાન જ મળ્યું હતું. કરાવતે એક પ્રકાશમાન પ્રદીપ બુઝાઈ ગ! પણ એ માટે એમને કેટલી બધી સહનશીલતા, હવે તે, સ્વર્ગસ્થ આચાર્યશ્રીની સર્વનું કલ્યાણ સત્યપ્રિયતા અને ઉદારતા કેળવવી પડી હશે અને કરવાની એ પ્રેરણા, ઝંખને અને અવિરત જીવનપસી" બાહ્ય-આત્યંતર તપસ્યા કરવી પ્રવૃત્તિ, એનું જ સ્મરણ અને અનુકરણ કરવાનું પડી હશે, એ તો એમનું મન જ જાણતું હશે. રહે છે; અને એ બાબત એમની કીર્તિકથા પણ વિચાર, વાણી અને વર્તન રૂપે પ્રગટ થતા બની રહેવાની છે.
સમગ્ર જીવનવ્યવહારને અહિંસા, સંયમ, ૧૫ આચાર્ય મહારાજનો સૌથી મોટો, આગળ અને સત્યના પ્રકાશથી આલેકિન કરતી એવી તરી આવતા અને એમના સર્વ ગુણોને વધારે સમતા ધરાવતી વ્યક્તિએ 2 માણસમુદાયમાં શેભાયમાન બનાવતે ગુણ હતે સમતાનો. વિરલમાં પણ વિરલ ગણાય એટલી ઓછી છે; એમની અણીશુદ્ધ નિરતિચાર અને સતત જામત અને એમાં સ્વર્ગસ્થ આચાર્ય મહારાજનું સ્થાન સંયમસાધનાની સફળતાનાં આહલાદકારી દર્શન પ્રથમ પંક્તિમાં અગ્રસ્થાને ભી રહ્યું છે. એમના આ ગુણમાં પણ થતાં હતાં એમ લાગે એમના જીવનને સાર સમજ સમજાવે છે કે શારીરિક અસ્વસ્થતા, આંતર બાહ્ય હોય તે એમ જ કહેવું જોઇએ કે સમતા અને સંચાગની પ્રતિકૂળતા, નિંદા-સ્તુતિના ચિત્તને સમુદ્રસૂરિજી જાણે એક બીજાના પર્યાય જ આવેશ કે હર્ષમાં ખેંચી જાય એવા પ્રસંગે – બની ગયા હતા. ઉત્કટ અને વિમળ સંયમએવાં એવાં સબળ નિમિત્તો આવી પડ્યા છતાં સાધનાને લીધે એમણે સમતા સાથે આવી તેઓના સમભાવમાં કયારેય ખામી આવવા અભિન્નતા કે એકરૂપતા સાધી લીધી હતી. પામતી ન હતી, આવા આકરી અગ્નિપરીક્ષાના સમતાની આવી સાધનાને જ એ પ્રતાપ
આમ ન દ પ્રકાશ