Atmanand Prakash Pustak 073 Ank 02 03

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

રસ્ત મને એજ વિચાર આવ્યું કે, અમરેલી ગમે છે. પહોંચીશ ત્યારે એ છોકરી મને પૂછશે કે “બાને વિરોf fમ ૮ પરસ્પર સંત કેમ છે?” તે તેને હું શું જવાબ આપીશ! આ વિચારે મારા હદયમાં ડૂમે ભરાઈ આવ્યું. ઘરમાં
મન દેવાનું મન મળેલાં હોય તે પછી વિયેગ હું સૌથી નાને, એટલે ઢીલ થઈ જઉં તે સૌને
૫ણ સાગ રૂપ જ લાગે છે, એમ મેં બરાબર બહુ લાગે, એટલે ભાંગેલા અને તૂટેલા હદયે
અનુભવ્યું છે. મને તે એમ પણ લાગે છે કે,
જીવનમાં સંયોગ કરતાં વિયેગનું જ વધારે મુલ્ય સરસ સ્વસ્થતા જળવી
છે. સંગમાંથી જીવનની પૂર્ણતા અવત રવી હતી. મારી પત્નીના મૃત્યુ કરતાં મને વધુમાં વધુ કઠિન છે, કારણ કે એમાં સ્થૂળતા, જોડાયેલી દુખ તે મારી નાની બંને પુત્રીઓ માટે હતું. વિકતાઓ અશક્તિઓ પોતાની આડે મારા કેઈ પાપના ઉદયે પત્નીને વિગ ભલે થયે, પણ આ નાની બાળાઓનું શું પાપ હતું?
અસંખ્ય અડચણો ઊભી કરે છે. તેથી જ કેઈએ
* સાચું જ કહ્યું છે કે, “છે મૂલ્ય પ્રેમના દર્દતણું, છોકરાઓ કરતાં કરીને માતાની વિશેષ
- અધિક તેના સર્વ આનંદથી પણ.” વિયેગને જરૂર હોય છે, તેથી જ તે કહેવાય છે કે “ઘડે
દુઃખ રૂપે ન માનતાં વિયેગને હવે હું તપ રૂપે ચડતે બાપ મરજો, પણ દળણાં દળતી મા ન
માનતે થઈ ગયે છું. બાકી તે દાંપત્ય જીવનમાં, મરજો.’ હું તુ માતા અતિ
તિ બંનેમાંથી એકનું મૃત્યુ થતાં, જે વિદ્યમાન રહે દિવ્યરે હજાર પિતાએથી એક માતા ચડી જાય
છે, તેની દ્વારા મૃત પ્રિયજન પણ અખંડિતપણે
: છે, એ કહેનારે જરાએ બેટી વાત નથી કરી.
જીવન્ત રહેતું હોય છે. વરસો પહેલાં ખલિલ મારા પત્નીના જીવને બદલે યમરાજે મારે જ
જિબ્રાનના એક પુસ્તકમાં “બહુ દૂર થયા વિના જીવ લઈ લીધે હેત, તે ત્યાંના દરબારમાં કઈ ખેટ તે આવવાની હતી. પણ યમરાજ એટલે જ
બહુ નજીક આવી શકાતું નથી” એમ વાંચ્યાનું
યાદ છે. તે વખતે તે તેને અર્થ મને ન સમજાયેલ, દૂર અને દયાહીન.
પણ હવે એ વાત સમજાય છે. મારા પત્નીની - મારા દેહને નહિ, પણ સમગ્ર ચિત્ત તત્રને હયાતિમાં તે એટલે સમય અમે સાથે રહેતા. લક થઈ ગયા જેવું મને લાગ્યું. અસ્થિર તેટલા જ સમય તેને મારી સમીપ રહેતી અનમનને સ્થિર કરવું એ પણ એક પ્રકારનો યોગ છે. ભવતે, પણ હવે તેના મૃત્યુ પછી તે તેને જીવ તપ છે, મનને નાથવાને ઉત્તમ ઉપાય જ્ઞાનની સતત મારા સંપર્કમાં રહેતે હું અનુભવું છું, ઉપાસના છે. એક નાના બાળકની માફક મેં ધાર્મિક આ વાત માત્ર મારી કલ્પના નથી. અલબત્ત, અભ્યાસમાં મારું મન પરોવ્યું, મારી બે પુત્રીઓ કેટલાક સત્ય ઇન્દ્રિય પ્રત્યક્ષ દ્વારા સાબીત કરી નવ વર્ષની કેકિલા અને સાત વર્ષની અરૂણ જેને શકાતા નથી. કોઈ એ સાચું જ કહ્યું છે કે, કાદવ ઉછેરવાની મારી ફરજ હતી. તેઓ તે ઊલટા વચ્ચે જેમ કમળ ખીલે છે, તેમ દૈવી ભાવનાને મને સહાય રૂપ બની ગયા. આ બંને બહેને ઉદય પણ હંમેશા શેકની વચ્ચે જ થાય છે. મારા જીવનના આધાર રૂપ બની ગઈ. હું આજે મેહને નાશ થયા વિના જીવનને વિકાસ નથી પણ તેઓને ઘણી વખત કહે છે કે, તમે બંને સાધી શકાતે, એ વાત સાચી છે, પરંતુ દાંપત્ય આ ભવાની મારી પુત્રીઓ છે, પણ ગત જન્મમાં જીવનની સાચી સફળતા અને સિદ્ધિ પણ મેહના તે ખરેખર મારી માતા જ હશે.
નાશમાં જ રહેલી છે. આ ઘટના બન્યાને ત્રીસ વર્ષને સમય થઈ
tive જીવનને અંતિમ દિવસ ]