Atmanand Prakash Pustak 069 Ank 02

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

શેઠે તે લટને પિતાના હાથે સરખી કરી. બરોબર માટે બહાર ગામ જતા રહ્યા. પણ મૂળાને તે એ જ પળે મુળા શેઠાણીએ ત્યાં પ્રવેશ કર્યો અને જોઈતું હતું અને વેલે કહ્યા જેવો ઘાટ થયે એ દશ્ય જોઈ તેના મનમાં પલીત ચંપાઈ ગયો. ચંદનબાળાને સદા માટે અંત આવી જાય તેવી મનોમન તે બોલી : “જોઈ વો આ પિતા પુત્રી. યોજના તો તેણે વિચારી જ રાખી હતી, હવે શેઠ અરે ! આ ચંદનાને તો મારે માથે શાક જેમ બેણા- બહારગામ જતાં તે વૈજનાને અમલ કરવાનું શક્ય ડવા આ નરાધમ લાવ્યો છે. આને તે પતિ કહે બન્યું. પત્નીને જ્યારે લાગે કે કોઈ અન્ય સ્ત્રી સાથે કે પતિત? એક મ્યાનમાં બે તલવાર ન રહી શકે પિતાને પતિ દુરાચાર સેવી રહ્યો છે, ત્યારે એવી એમ જાણતી હોવા છતાં, આ ચંડાલણીને મેં બી ગમે તેવી ઠંડી અને નરમ હોય તો પણ, પેલી ઘરમાં ઘાલી જ શા માટે ? હવે તો એના પાકની સ્ત્રી સામે વિફરેલી વાઘણ જેવું સ્વરૂપ ધારણ કરે છે. શિક્ષા એવી કરું કે કોઈ બીજાનું ઘર એ ભગા મળાના નિવાસસ્થાન નીચેના ભાગમાં એક જ ન શકે!'
અંધાર એારડે હતો, જેને ઉપયોગ ભાગ્યે જ પતિની સામે જોઈ લંગમાં શેઠાણી બેલેન્સ થતો. ચંદનાની વાળને સ્પર્શ કર્યો જેમાં ધનાવહ “વૃદ્ધ વયે પણ પીઠી ચલાવવાના કોડ થાય છે? શેઠ પર તેને ભારે કોઈ વ્યાપી ગયો હતો, એટલે પણ આમ ખુલ્લા દ્વારે આ ઉમરે આવા નાટારંગ સૌ પ્રથમ તો ચંદનાને એ ઓરડામાં લઈ જઈ તમને શોભતા નથી. એને તે જરા વિચાર કરે માથે મુંડા કરી નાખ્યો અને પછી ત્યાં પડેલી ધરતી માર્ગ આપે તે સમાઇ જહાનું ચંદનાને સાંકળથી ચંદનાને બાંધી. મૃત્યુને નજીક આવેલું મન થયું અને તે તરતજ ઊભી થઈ બોલી : બા! જોઈ ચંદના પ્રથમ તે સ્તબ્ધ થઈ ગઈ, પણ પછી બા! આ તમે શું બોલી રહ્યાં છે ?' મૂળા હજુ વિચાર્યું કે જે જગતમાં આવા ચિત્રવિચિત્ર માન તેના અસલ સ્વરૂપમાં હતી એટલે કોધપૂર્વક કહ્યું : વસે છે ત્યાં રહેવાને અર્થ પણ શું? મૃત્યુને ભય હવે બાબા કહી મને ભોળવવી રહેવા દે તારા જતો રહ્યો અને તે આત્મલક્ષી બની ગઈ. એરડાને કરતાં વધુ દિવાળીઓ મેં જોઈ છે.”
બહારથી તાળું મારી મૂળા પિતાને પિયર ચાલી ધનાવહ શેઠ અંદરથી તે ઊકળી ઊઠય પણ ગઈ અને વિચાર્યું કે ત્રણ ચાર દિવસમાં ચંદના કુભારજા પત્નીના સ્વભાવની તે સારી રીતે પરિચિત આપ આપ મૃત્યુને શરણ થશે ઘરની એક વૃદ્ધ દાસી હતા. એમ છતાં કહ્યું તે ખરું: “મારું લોહી આ બધું જાણતી હતી પણ તે શું કરી શકે? પીવું હોય તેટલું ભલે પી લે, પણ આપણી પૌત્રી કાંઈ કરે અને મૂળા શેઠાણી જાણે તે તેના પણ જેવી આ નિર્દોષ બાળાને શા માટે શબ્દોના બાણ એવા જ હાલહવાલ થાય, એ ભયે તે ચૂપ રહી. મારે છે?' મૂળી આ વખતે જવાબ ન આપતાં ચોથા દિવસે ભોજન સમયે શેઠ ઘેર આવ્યા.
જનાપૂર્વક ચૂપ રહી. અને બેલતાં તો બહુ ચારેબાજુ ચંદનાની તપાસ કરી પણ તેને ન જેણ આવડે છે પણ ચૂપ રહેતા નથી આવડતું, પરંતુ એટલે બેબાકળા બની ગયા. પેલી વૃદ્ધ દાસીએ મૂળા આમાં અપવાદરૂપ હતી. દાંપત્ય જીવનમાં ચંદના વિશેની સત્ય હકીકત કહી દીધી એટલે દર કલેશ અને કંકાસ જાગે ત્યારે પતિ પત્ની સમજીને લઈ તાળું તોડયું અને ચંદનાને બિસમાર હાલતમાં જે શેઠ દિવસ વિખૂટા પડી જાય, તો કલેશ કંકાસ ખંડની સકળ વડે બંધાયેલી જોઈ તેનું હૃદય આગળ વધી શકતાં નથી. આ બનાવ બન્યા પછી હાથ ન રહ્યું. તેની આંખમાંથી દડદડ આંસુ વહી ધનાવહ શેઠ પણ ધંધાના અર્થે ત્રણ ચાર દિવસ ગયા એટલે ચંદનાએ તેને આશ્વાસન આપતાં કહ્યું
૨૪.
આત્માનંદ પ્રકાશ