________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પુરુષાર્થ ભાગ્યનું નિર્માણ કરે છે. સાસ્ત્રકારોએ પણ નામ પૂછયું, ત્યારે બહને જવાબ આપ્યો કે તેનું તે જ કહ્યું છે “ધોળે કનzક્ષ' એટલે કે નામ “ચૂલ્લા કણ' છે.” પછી તે આજુબાજુના ઉદ્યોગ એ પુનું લક્ષણ છે.”
લકે તેને “ચૂહાકણ”ના નામથી બોલાવવા
લાગ્યા. પિતાના આવા શબ્દો રામદાસને ઘા ઉપર મીઠું ભભરાવવા જેવાં લાગ્યાં. તેણે કહ્યું “પિતાજી, આવું
- જ્યારે કુદરત જ વિપરીત હતી, ત્યારે ક ાં ગધા-વૈતરું મારાથી નહિ થઈ શકે. તમારે જે કરવું ફળ ભોગવ્યા સિવાય, એટલે કે સહન કર્યા સિવાય હોય તે ખુશીથી કરે. હું તે તેને માટે અસમર્થ છું.”
બીજુ થઈ પણ શું શકે ? આવી સ્થિતિમાં પાપી
પેટ ભરવા માટે “સહન કરવું જ પડે છે. વખત પુત્રના આવા શબ્દો સાંભળીને શ્રેષ્ઠિધનથી રહેવાયું જતાં રામદાસ એક કુશળ રસેપ બની ગયે; નહિ. તેમણે કહ્યું. “જે મારા શબ્દો તને ખરાબ પરંતુ તેનું નામ તે રામદાસમાંથી “ચૂહાકું કર્થ જ લાગતા હોય, તે આ ઘર છોડીને બીજે કાંઈક ચાલતે પડી ગયું હતું. થઈ જા. મારે તારા જેવા દીકરાની કોઈ જરૂર નથી. એક દિવસ સંધ્યાનો સમય હતે., સૂર્ય અતીતારે મેજમઝા જ કરવી હોય, તે અહીંથી ચાલ્યો જા.”
ચલ પર પહોંચવાની તૈયારીમાં હતા, પક્ષીઓને પોતાની પરિસ્થિતિને વિચાર કરીને રામદાસને કલરવ પણ ધીમેધીમે ઓછો થતું જ હતું, બહેનની પાસે જવાનું ઉચિત લાગ્યું. ઘેરથી નીકળીને દિવસભરનો થાક્યા પાક્યાં શહેરીજને પિતાને તે અવંતીનગરીમાં પોતાની બહેનને ત્યાં જઈ પહોંચ્યો. ઘેર જઈ રહ્યા હતાં, તે વખતે ચૂદાકું કણ પણ ભાઈની સુરત અને હાવભાવ જોઈને બહેનને પણ શહેરની બહાર સંડાસ જઈને શહેરમાં પાછા આવતે સમઝતા વાર ન લાગી કે ભાઈસાહેબ કયા કારણથી હતા. રસ્તામાં એક શ્રેષ્ઠિપુત્ર મલ્યા અને પ્રશ્ન કર્યો અહીં આવ્યા હોવા જોઈએ. બે-ચાર દિવસ તો બહેને “મહાનુભાવ! જ્યાંના વતની છો? અહીંયા શું ભાદને ખવડાવું-પીવડાવ્યું. પરંતુ આખરે એક કરો છો?' જવાબમાં ચૂહાકુંકણે કહ્યું “હું દિવસ તે બહેને કહી દીધું. “જો ભાઈ આ રીતે વસતપુરના વતની છું. અહીંયા હું મારી બહેનની અહીંયા તું ધામા નાંખીને પથે રહીશ તે ખાવાન- સાથે રહીને રસોઈનું કામ કરું છું. વિશેષ તે આપને પીવાનું મલશે નહિ. અહીં કોઈ સદાવ્રત ચલત નથી, શું કહું? અપમાનપૂર્ણ જીવન વીતાવી રહ્યો છું. જે ખાવું-પીવું હશે, તે અહીં ઘરનું કામ કરવું મારી પિતાની સગી બહેન પણ મને ‘ભાઈ’ કહેવામાં પડશે વિચારી લેજે.”
શરમાય છે. શું કરવું અને શું ન કરવું તેજ
સમઝાતું નથી, તમે જ મને કોઈ રસ્તો બતાવે. રામદાસ તો ખરેખર મુંઝાઈ ગયો. શું કરવું અને ક્યાં જવું તે સૂઝતું જ ન હતું. તેની બુદ્ધિ
શ્રેષ્ઠિ પુત્રે તેને પરિચય સાંભળીને કહ્યું કે જ બહેર મારી ગઈ હતી. તેણે આખરે બહેનની “ભાઈ, તું મારા ઘેર આવી છે, ત્યાં તને કઈ સાથે રઈનું કામ કરવા માંડ્યું. તેને રસોઈનું કામ ?
આ મુશ્કેલી નહિ પડે. પરંતુ, રસોઈ વિ. કામ તે કરતે જોઈને, આજુબાજુનાં આડોશી-પાડોશી તેની કરવા જ પડશે. બહેનને પૂછવા લાગ્યાં કે "આ નવું માણસ કે “મારે તે શું જોઈએ-ફક્ત બે રોટલી ' રામ છે ?' બહેને ઉત્તર આપે કે “મારા પિતાજીએ દાસ તરત જ તૌયાર થઈ ગયો. એક ક્ષણને પણ મારી મદદ માટે આ નેકર મોકલ્યા છે. લોકેએ વિચાર કર્યા વિના તે છિ પુત્રને ત્યાં ચાલ્યો ગયો.
૧૪૮
આત્માન પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
