________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
-
-
ધનનું સન્માન યાને રામદાસની જીવનકથા
લેખકઃ–પૂ. મુનિશ્રી કલ્યાણસાગરજી મના શિષ્ય મુનિશ્રી પધસાગર ચારે બાજુ નજર કરતાં ઊંચી ગગનચુંબી ઓછી થતી હતી; તેથી શેઠશ્રીએ લાંબે વિચાર ઈમારતે નજરે પડતી હતી. શહેરનાં લેકેનું જીવન- કરીને રૂપસેનાનાં લગ્ન એગ્ય વરની સાથે વહેલી તકે ધરણ પણ ઊંચું હતું, વૈભવ-વિલાસનાં દરેક સાધનો કરવાનો નિશ્ચય કર્યો. અને અવંતીનગરીને શેઠના પ્રાપ્ય હતાં, અનેક મેટાં ગર્ભશ્રીમતોથી શોભતું આ પુત્રની સાથે રૂ૫સેનાના લગ્ન કરીને પુત્રીને સાસરે વસ તપુર નગર ખરેખર ઈદની અમરાપુરીને પણ ભૂલાવી વિદાય કરી. દે તેવું લાગતું હતું. દિશવિદેશથી આવતાં મુસાફરે
શેઠ શ્રેષિધન પિતાની થતી જતી દયાજનક સ્થિતિ નગરમાં પ્રવેશ કરતાંની સાથે જ તેની શોભા-સમૃદ્ધિ જોઈને જ, પિતાને થાક વિસરી જતાં, ચારે દિશા
જોઈને વિચાર કરે છે કે કર્યા મરે એ સુખી ભૂત
કાળ અને ક્યાં આજની આવી સ્થિતિ! તે વખતે એમાંથી મીઠા મધમધતા ફૂલની સુગંધ નગરજનોને મહેકાવી રહી હતી, આવું સુખી અને સમૃદ્ધ હતું
અને સભા હતી કોઈ પણ પ્રકારની ખામી ન હતી. નેકર ચાકર ખડે એ વસંતપુર શહેર.....
પગે ઊભા રહેતા હતા, અને આખો દિવસ મિત્રો,
સગા સંબંધીઓ, મહેમાને વિ. થી ઘર સારચક તે વસંતપુર શહેરમાં ઋદ્ધિસંપન્ન શ્રેષિવર્ય નામે
લાગતું હતું. આજે એ જ ઘરમાં પતે ખાધું કે શ્રેણિધન તથા તેની રૂપવતી નામની પત્ની રહેતાં હતાં. નહિ તે પૂછનારે ય કઈ નથી. અરે, તે વાત તે ઘરની શોભામાં એર અભિવૃદ્ધિ કરે તેવાં તેમનાં બે
દૂર રહી, ઘરનું દરેક કામ પણ જાતે જ કરવું પડે છે. સંતાન હતાં–રૂપસેના અને રામદાસ.
જેણે સ્વપ્નામાં પણ દુઃખ જોયું ન હતું તેવા બીજના ચંદ્રની જેમ વૃદ્ધિ પામતાં બે બાળકે રામદાસને રસોઈ બનાવવાથી માંડીને વાસણ ઊટકવાનું મેટાં થાય, તે પહેલાં જ તેમની માતા રૂપવતી વિ. દરેક કામ જાતે કરવા પડે છે. આવી વિકટ વર્ગમાં ચાલી ગઈ. તે પછી, ઘરની ઋદ્ધિસિદ્ધિમાં આર્થિક સ્થિતિને વિચાર કરીને શ્રેષિધને પોતાના પણ ઘટાડો થવા લાગ્યો.
પુત્ર રામદાસને પાસે બેલાવીને કહ્યું “બેટા, આજે રૂપાસેના ઊંમરલાયક થવા માંડી હતી તથા આપણી સ્થિતિ પહેલા જેવી નથી. આવી મુશ્કેલીઓ કુદરતી પદયથી ઘરમાંથી લક્ષ્મી પણ ધીમે ધીમે તે દરેક માણસને આવે છે. મુશ્કેલી જ જીવનની
- ખરી કરી છે. તેને શાંતિથી સમતાપૂર્વક સહન (પૃષ્ઠ ૧૪૬ના અનુસંધાનમાં)
કરવામાં જ લાભ છે. પિતે કરેલાં કર્મો, તેને ઉદય આવે આપણી પાસે નથી. અધર્મ, દુરાચાર વધી રહ્યાં છે.
ત્યારે ભગવ્યા વિના છૂટકે જ નથી હવે તું ઉંમરલાયક તીર્થકરે કે અવતારના જન્મ પૂર્વે ધણી પ્રજાઓની થયે છું. હું હવે થાકી ગયો છું. મારી તરફ તારું સ્થિતિ આવી જ હતી તેમ ઈતિહાસ અને ધર્મશાસ્ત્રો
પણ કાંઈક કર્તવ્ય છે જ. ચિંતાથી મારું શરીર હવે
ઘણાઈ ગયું છે અને હવે આ ઘરનો બોજ ઉપાડવાને ત્યારે પ્રશ્ન એક જ પૂછવાનું રહે છે કે શું માટે હું તદ્દન અસમર્થ છું. કદાચ, માંડમાંડ હું મારો આપણે એવી અધમ દશાએ પહોંચ્યા છીએ કે તેમાંથી બોજ ઉપાડી શકું, પરંતુ તારો જ તે મારાથી આપણે ઉદ્ધાર કરવા માટે કઈ યુગપુરુષને જન્મ ઉપાડાય તેમ નથી. તેથી બેટા, હવે તું કાંઈક ઉદામ, લે પડે?
મહેનત કર, જેથી આ ઘરને નિભાવ થઈ શકે,
ધનનું સન્માન
૧૭
For Private And Personal Use Only
