Atmanand Prakash Pustak 059 Ank 09

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

૧૧૬
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
નથી. એને એવી લક્ષાધીશની ભૂમિકામાં પણ પોતાની રહેલું હોય છે. અવિવા જાય છે. અને આત્મા પોતે અપૂર્ણતાજ પ્રતીત થાય છે. કારણ એના કરતા જાગૃત થાય છે ત્યારે એને કામ્ય વસ્તુની ઝાંખી વધુ ધનિક લેકે એની નજર સામે જણાય છે. તે થવા લાગે છે, જેને એ પૂર્ણતા માનતે હતું તે પિત કયારે બને, અને પોતાની અપૂર્ણતા ક્યારે પૂર્ણતા ઠગારી પૂર્ણતા હતી. અને સાચી પૂર્ણતાથી પૂર્ણતામાં પરિણમે એવી ઝંખના એને થયા કરે છે. આપણને દૂર ને દૂર ઘસડી જતી હતી, એ સાક્ષાએ રીતે ગમે તેવી પરિસ્થિતિમાં એ પિતાને અપૂર્ણ કાર થતા એને આસક્તિને વિષય બદલાઈ તેની જ માનતો રહે છે. એવી પરિસ્થિતિમાં જો અકસ્માત જગ્યા ભક્તિને વિષય ગ્રહણ કરે છે. પણું આત્માની જે ધનને પિતાની પૂર્ણતા માટે જરૂરી માનતા હતા સાથે પરિગ્રહ સંજ્ઞા છે, અપૂર્ણતા એને ખટકે છે તે સંપૂર્ણ પણે નષ્ટ થઈ જાય ત્યારે એના દુ:ખને તેથી જ ફક્ત માર્ગ બદલવાની એને જરૂર છે, એ પાર રહેતો નથી. કારણ પિતાની પૂર્ણતા માટે એ માર્ગ પ્રથમ નથી જડતા એનાં કારણેને આપણે દ્રવ્યને જ કારણભૂત માનતો હતો, પણ બહારથી વિચાર કરીએ. આવેલી જડ વસ્તુ એ પિતાની ન હતી પણ પારકી
માનવના આત્મામાં અનંત શક્તિઓ પ્રસુતાહતી એવી પ્રતીતિ એને થાય છે ત્યારે એને વિચાર
વસ્થામાં છુપાએલી પડેલી છે. અને તેને લીધે પોતે કે જોઈએ કે, હું તો ઝાંઝવાનાં જલને જ સાચું
અપૂર્ણ છે એવો તેને શ્રમ થાય છે. એ શક્તિઓ પાણી માની બેઠા હતા, સાચું પાણું તે જુદું જ ,
એને જણાતી નથી. કારણ એની ઉપર આછા છે. અને હું તે વગર ફોગટ દેશો અને અંતે થા, પાણી તે મને મળ્યું જ નહીં. મારી તૃષા
પાતળા અને ગાઢ એવાં આવરણ છવાઈ ગયેલા શાંત થવાને બદલે ઉલટી વધારે તીવ્ર બની ! હી હોય છે. આપણી દષ્ટિ અને એ વ્યક્તિની વચમાં પૂર્ણતા માટે તરફડીઆ ભારતો રહ્યો. એ પુણતા એ આવરણ આવી જાય છે. અને એ શક્તિને શામાં છે અને તે મેળવવાનાં સાધને ક્યાં છે?
રૂંધી નાંખે છે. જેમ ચંદ્રગ્રહણવેળા ચંદ્રનું કિરણ અને એ સાધનો કોની પાસે છે ? એની મારે તપાસ ૧૧
વેરતું મનોહારી આનંદદાયક બિંબ તદન કાળું થઈ કરવી જોઈએ.
જાય છે અને આપણી તરફ આવતાં એનાં કિરણો
લુપ્ત થઈ ગયેલાં લાગે છે. પણ એના બિંબની આડે એકાદ દારૂડિયે હોય છે. એ પોતાને અત્યંત
આવતી પૃથ્વીની છાયા દૂર થાય છે, ત્યારે તેજ વહાલે એવો દારૂ મેળવવામાટે કેવા ધમપછાડા
નિસ્તેજ થએલું ચંદ્રબિંબ પોતાની પ્રકાશરાશિ કરે છે, કેવી આતુરતા અને તાલાવેલી સેવે છે એ.
વેરવા માંડે છે. અને આપણી ખાત્રી થાય છે કે, આપણાથી અજાણી વસ્તુ નથી. એને આપણે અજ્ઞાન
ચંદ્રત એના બધા પ્રકાશ સાથેજ આકાશમાં ઝળજન્ય આસક્તિ કે મેહિની કહીએ, પણ જ્યારે એની
હળી રહ્યો છે, તેવી જ રીતે આપણે પોતે જ નિર્માણ મેળવવાની અને પૂર્ણતાની વસ્તુ બદલાઈ એ પર
કરેલા અવરોધે અને આવરણને લીધે જ આ પણ માત્મા તરફ વળે છે ત્યારે એ જ આસક્તિ અને
આત્માનું સાચું સ્વરૂપ પારખી શક્તા નથી. એની મોહિનીને આપણે ભક્તિનું મનોહર અને સર્વમાન્ય
શક્તિની આપણને શંકા થાય છે. એ શક્તિ આપણી નામ આપીએ છીએ. પૂર્ણતા મેળવવાની તાલાવેલી
આંખ સામે શી રીતે પ્રગટ થાય અને એને સાક્ષાકે આતુરતા તે એની એજ હોય છે. ફક્ત એના
ત્યારે આપણને શીરીતે મળે એને આપણે અંત:વિષયમાં ફેર પડયો હોય છે. જડ અને નિરૂપયોગી
કરણથી વિચાર કરવો જોઈએ. તે શું પણ અંતે વિનાશકારી વસ્તુ લુપ્ત થઈ તેની જગ્યાએ પૂર્ણ આનંદવરૂપ ચિતન્ય આવી ઉભું આપણું જ્ઞાનને આડે આવતું અવિદ્યાનું