Atmanand Prakash Pustak 041 Ank 06

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

નંદન મણિયાર
૧૧૧
જેના સંબંધને અભાવ તેને સમજાવે. ભૂલ સુધારું ” આ લાગણીથી તે વાવમાંથી બહાર સમજાણી. પિતાના પૂર્વ ધર્માચાર્યો યાદ આવ્યા. નીકળ્યો. રસ્તામાં મને વંદન નિમિત્તે આવતા તેના સદ્ વચનેથી વિમુખ થવાનું ફળ મળ્યું. શ્રેણિક રાજાના ઘડાના પગ નીચે દબાઈને તે હવે પશ્ચાત્તાપ કરે નકામે છે. પોતાની ભૂલ દેડકે મરણ પામે. તેની ઈચ્છા-તેની આશા સમજાણું તે પણ ઓછા આનંદની વાત નથી. તેના મારા મનમાં રહી ગયા. તેણે પિતાના ઘણું મનુષ્યને પોતાની ભૂલ સમજાતી નથી મનને એક તાર મારા દેહ ઉપર નહીં પણ અને કદાચ સમજે તે સુધારતા નથી. હવે તે મારા આત્મા ઉપર બાંધ્યો હતો તે જ તેનું લક્ષ જાગ્યા ત્યાંથી સવાર ગણીને પિતાને માર્ગ બિન્દુ સાધ્યું હતું તે મારા ધ્યાનમાં એકરસ શરુ કરે તે તેને મેગ્ય લાગે. પૂર્વે સાંભ- થઈ ગયું હતું. “કૃપાળુ પ્રભુ પાસે જઉં અને બેલ અને તે પ્રમાણે વર્તન કરેલ વ્રત નિયમો મારા ધર્મગુરુનાં દર્શન કરી પાવન થઉં.” મનથી ગ્રહણ કર્યા. પિતાના સદ્દગુરુ તરીકે વીર આ લાગણમાં મરણ પામી તે દર (દેડકે) પરમાત્માને હદયમાં ધારણ કર્યો. કોઈપણ સજીવ સૌધર્મ દેવલોકમાં મહર્ધિક વૈમાનિક દેવપણે દેહને આહાર ન કરવાને નિયમ લીધે. ઉત્પન્ન થયે. ઉત્પન્ન થયા પછી તરત જ તેણે નિર્દોષ મેલ આદિ ખાઈ આજીવિકા કરવી અને વિચાર કર્યો કે હું અહીં ક્યા સુકૃતથી ઉત્પન્ન વીરપ્રભુનું અહોનિશ સ્મરણ કરી આ જીવન થયે છું ? કયા સારા કર્તવ્યથી આ દેવની પૂર્ણ કરવું એ નિશ્ચય કર્યો.
રિદ્ધિ મને મળી છે? અવધિજ્ઞાનથી તપાસતાં ખરી વાત છે થોડા વખતના પણ આત્મ- તેને પિતાને સર્વ વૃત્તાંત સમજાય. સર્વ કામ જ્ઞાની મહાત્મા પુરુષોના સંગને બદલે મળ્યા પડતાં મૂકી દર્શનની તીવ્ર લાગણથી તે અહીં વગર રહેતો નથી. કર્યું કયાંઈ જતું નથી આવ્યો અને વિવિધ પ્રકારના નાટક-દેખાવ સમ્યગદષ્ટિ તે સમ્યગદષ્ટિ, થાડે પણ પ્રકાશ, દેખાડવારૂપ ભક્તિ કરી વંદન-નમન કરી તે
ડું આવરણનું ઓછું થવું તે આ જીવને દેવ પિતાને સ્થાનકે ગયે. વિષમ સંગેમાં પણ જાગ્રત કર્યા વગર ગતમ! આ દ૬રાક દેવના જીવન ઉપરથી રહેતું નથી. તે જેને અહોનિશ પુરુષોને આ સભાને લેકેને ઘણું સમજવાનું અને સંગ હોય છે, અહોનિશ સમ્યગદષ્ટિવાળી જાગૃતિ જાણવાનું મળે તેમ છે. કુસંગતિનું પરિણામ હોય છે, તેઓના આનંદનું-સુખનું અને સ્વરૂપ અને સુસંગતિના ફળે પ્રત્યક્ષ રીતે આ દેવે સ્થિતિના ભાન વિષેનું પૂછવું જ શું ? તે તો અનુભવ્યાં છે. આ જીવોને પિતાની અનેક અહોનિશ આનંદમાં જ રાચતા હોય છે. જિંદગીમાં આવા અનેક અનુભવ થયા હોય
મહાવીર પ્રભુ કહે છે-ગૌતમ! હમણું હું છે કે થાય છે, તથાપિ જેએ પિતાની ભૂલ અહીં આવીને રહે તે વાતની ખબર તે સમજીને તેમાં સુધારો કરે છે, નિરંતર સત્સવાવમાં પાણી ભરવા અને સ્નાન કરવા ગયેલા ગતિમાં રહે છે, આત્મદષ્ટિ જાગૃત કરી તેને લોકેની વાત ઉપરથી તેણે સાંભળી, તેથી તેને છેવટ સુધીને અનુભવ મેળવે છે, તેઓ આ આનંદનો પાર ન રહ્યો. “મારે ધર્મગુરુ! વિષમ સંસારસાગર તરી જાય છે અને જન્મ મારો તારક નાથ ! અહીં આવેલ છે. જરૂર હું મરણને પ્રવાહ બંધ કરી આત્મશાંતિમાં ત્યાં જઉં, તેના દર્શન કરું અને મારું જીવન સ્થિર થાય છે.