________________
ભગવાન કો વંદનાકે લિયે કામદેવ કા વર્ણન
ટીઝર્થ–બત જે રે ઈત્યાદિ પછી તે કામદેવ શ્રાવકે ઉપસર્ગરહિત થઈને પડિમા પારી. (૧૧૩).
એ કાળે એ સમયે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર (યાવત) વિચરી રહ્યા છે. (૧૧૪). | કામદેવ શ્રાવકે એ વાત સાંભળીને વિચાર્યું “શ્રમણ ભગવાન મહાવીર જ્યારે વિચારી રહ્યા છે, તે શ્રમણભગવાન મહાવીરને વંદના-નમસ્કાર કરીને ત્યાંથી પાછા ફરી આહારષિધને પારૂં તો બહુ સારું.” એમ વિચારીને તે પિષધશાળાથી નીકળે અને ચંપાનગરીની વચ્ચે વચ્ચે થઈને પૂર્ણભદ્ર ચૈત્યમાં જઈ શંખ શ્રાવકની પેઠે તેણે યાવત પ પાસના કરી. (૧૧૫).
ભગવાન કે દ્વારા કામદેવ કી પ્રશંસા કા વર્ણન
ટાઈ-ag of am” ઈત્યાદિ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે કામદેવને એ મોટી પરિષદમાં યાવત્ ધર્મકથા સંપૂર્ણ કહી. (૧૧૬). “ હે કામદેવ” એ પ્રમાણે સંબોધન કરીને શ્રમણ ભગવાન મહાવીર કામદેવ શ્રાવકને કહેવા લાગ્યા–“કામદેવ ! પૂર્વરાત્રિના બીજા સમયમાં એક દેવતા તમારી સામે પ્રકટ થયે હતે. એ દેવતાએ એક વિશાળ મહાન દિવ્ય પિશાચના રૂપની વિક્રિયા કરી હતી. વિક્રિયા કરીને ક્રોધિત થતાં એક મોટી નીલ કમળ જેવી શ્યામવર્ણની યાવત તલવાર લઈને તમને એમ કહેવા લાગે:-“અરે કામદેવ ! યાવત્ જીવનને નષ્ટ કરી નાંખીશ” ત્યારે તમે દેવના એવા કથન છતાં પણ નિડર થઈ યાવત્ વિચારી રહ્યા. એ પ્રમાણે ત્રણે ઉપસર્ગ વર્ણન રહિત સમજી લેવું. પછી દેવ પાછો ચાલ્યા ગયે. કેમ કામદેવ ! એ વાત બરાબર છેને?” કામદેવે કહ્યું, “હા, ભગવાન! તે બરાબર છે.” (૧૧૭).
“આ ” એ પ્રમાણે ઘણુ શ્રમણ નિર્ગથ અને નિર્ચથીઓને સંબોધન કરીને ભગવાન મહાવીર કહેવા લાગ્યા, “આર્ય ! ઘરમાં રહેનારા ગૃહસ્થ શ્રાવક દિવ્ય; માનુષ અને તિર્યંચ સંબંધી ઉપસર્ગોને સમ્યફ પ્રકારે સહન કરે છે, યાવત ધ્યાનનિષ્ઠ વિચરે છે. હે આર્ય! દ્વાદશાંગ ગણિપિટક બાર અંગરૂપી આચાર્યની પેટી) ના ધારક શ્રમણ
નિએ તે એવા ઉપસર્ગ સહન કરવામાં હંમેશાં સમર્થ (મજબૂત) રહેવું જ જોઈએ.” (૧૧૮)
શ્રમણ ભગવાન મહાવીરની એ વાત તેણે વિનયપૂર્વક “તાત્તિ” (તત્તિ) કહીને સ્વીકારી. (૧૧૯) પછી કામદેવ શ્રાવકે હર્ષિત થઈને યાવત શ્રમણ ભગવાન મહાવીરને પ્રશ્ન પૂછયા અને પ્રશ્નો પૂછીને એનો અર્થ ગ્રહણ કર્યો. અથ ગ્રહણ કરીને જ્યાંથી આવ્યા હતા ત્યાં ચાલ્યા ગયે. (૧૨૦) પછી કોઈ સમયે શ્રમણ
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૧૦૧
