________________
ગૌતમ સ્વામી ર ભગવાન કે વાર્તાલાપ કા વર્ણન
ટીજાથે-તેf i – ઈત્યાદિ તે કાળે તે સમયે શ્રી શ્રમણ ભગવદ્ મહાવીર પ્રભુ પધાર્યા. દેવેદ્વારા સમવસરણ રચાયું, પરિષદ નીકળી અને ધર્મકથા સાંભળીને યાવતુ પાછી ચાલી ગઈ (રપ૮). “ગૌતમ” એ પ્રમાણે સંબોધન કરી શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે કહ્યું: “ગીતમ!” આ રાજગૃહ નગરમાં મારે શિષ્ય મહાશતક શ્રાવક પિષધશાળામાં અંતિમ સમયે મારણાનિક સંલેખનાથી જેષિતશરીર થઈને,ભક્તપાનનું પ્રત્યાખ્યાન કરી કાળ (મૃત્યુ)ની કામના ન કરતાં વિચરી રહ્યો છે (હતો). (૨૫૯). ત્યારે મહાશતકની પત્ની રેવતી ગાથાપતિની નશામાં ઉન્મત્ત થઈને યાવત પિતાના ઓઢવાના વસ્ત્રને આમતેમ ખેંચતી પિષધશાળામાં મહાશતકની પાસે આવી બે ત્રણવાર એ પૂર્વોક્ત મેહ અને ઉન્માદને ઉત્પન્ન કરનારી વાત કહી. (૨૬૦) એમ બે ત્રણ વાર કહેતાં મહાશતકે ક્રોધિત થઈને અવધિજ્ઞાનને પ્રયોગ કર્યો, તે પ્રગ કરીને તે અવધિજ્ઞાન દ્વારા બધી સ્થિતિ જાણી અને રેવતી ગાથાપાતનીને પૂર્વવત કહ્યું કે થાવત તું નરકમાં ઉત્પન્ન થશે.” હે ગૌતમ ! અંતિમ સંલેખનાથી જૂષિત શરીરવાળા, ભકત–પાનનાં પચ્ચખાણ કરેલા શ્રાવકને–જે વાત સત્ય, તત્ત્વ, તથ્ય હોય પરન્ત બીજાને અનિષ્ટ, અકાન્ત, અપ્રિય, અમનેશ અને વિચારવાથી પણ દુઃખદાયી હોય તે એવું વચન બોલવું ક૯પતું નથી. માટે હે દેવાનુપ્રિય. તમે જાઓ અને મહાશતક શ્રાવકને કહે કે-દેવાનુપ્રિય ! આ અંતિમ અવસ્થામાં એવાં વચન સત્ય હોવા છતાં પણ બોલવાં કલ્પતાં નથી. તમે ગાથાપતિની રેવતીને આવું કહ્યું છે, માટે એ વિષયમાં આલોચના કરી અને યાવત્ યથાયોગ્ય પ્રાયશ્ચિત્ત સ્વીકારે (૨૬૧).
મહાશતક કા પ્રાયશ્ચિત ઔર ઉનકી ગતિ કા વર્ણન
રીક્ષાર્થ “g of સે મા જોરે” ત્યાદિ પછી ભગવાન ગૌતમે શ્રી શ્રમણ ભગવાન મહાવીરસ્વામીના કથનને “તથતિ ( બરાબર છે) એમ કહીને વિનયપૂર્વક સ્વીકાર્યું. અને તેઓ ત્યાંથી ચાલ્યા અને રાજગૃહનગરમાં પ્રવિણ થયા, અને જ્યાં મહાશતક શ્રમણોપાસક હતું ત્યાં પહોંચ્યા. (૨૬૨). મહાશતકે ભગવાન ગૌતમને આવતા જોયા એટલે તે બહુ પ્રસન્ન અને સંતુષ્ટ થયો, વંદના નમસ્કાર કર્યા (૨૬૩) ભગવાન ગૌતમે મહાશતકને કહ્યું-“દેવાનુપ્રિય ! શ્રમણ ભગવાન મહાવીર એમ કહે છે, ભાષણ કરે છે, સૂચિત કરે છે અને પ્રરૂપિત કરે છે કે, દેવાનુપ્રિય અંતિમ સલેખનાધારી શ્રાવકને આવું કહેવું ક૯પતું નથી. દેવાનુપ્રિય તમે રેવતી
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૧૨૮
