Zabak Divdi

Author(s): Kumarpal Desai
Publisher: Gurjar Sahitya Prakashan

Page 7

છગન શેઠની દીકરી હું ઝબકે.”
પીલુડી પાછળ મિયાણા હતા. ગામ લૂંટવા આવ્યા હતા. સાંજ પડવાની રાહ જોતા હતા. તેમનો આગેવાન બોલ્યો,
ભાણી, ઝટ ઘર ભેગી થા. દીકરીની જાતને વળી આ કપડાં-દાગીના. વખત ખરાબ છે.”
ઝબક તો ઝટ ઝટ પાછી ફરી. શિકારીના પંજામાંથી મૃગલી નાસે એમ નાઠી. દોડતી-દોડતી ભર્યાશ્વાસે ઘેર આવી, ને માના ખોળામાં પડતાં બોલી,
“મા, મિયાણા !”
માતાએ ઝબકના બાપને બોલાવ્યા. દીકરી મિયાણાછે મિયાણા બોલ્યા કરે છે એમ કહ્યું.
છગન શેઠે થોડી વાર દીકરીને પંપાળી અને પછી 0 બધી વાત પૂછી લીધી. તેમને ખબર પડી ગઈ કે આજ છે રાતે ગામ લૂંટાશે. મિયાણા લૂટશે.
તરત પોતાની ખડકીમાં ગામના આગેવાનોને એકઠા | કર્યા. ઘરેણું-ગાંઠું તો ઝબકનું જે આવ્યું હતું એ અને ? બીજું બધું ભેગું કરી ઘાસ ભરવાના વાડામાં દાટી દીધું. | એ દિવસો દિલની દિલાવરીના હતા.
ગામમાં એક સરકારી પસાયતો રહે, બાકી પોલીસ કે ફોજદારનું નામ નહોતું.
ગામની રક્ષા ગામલોકો જાતે કરતા. માણસો ચોવીસે કલાક તૈયાર રહેતા.
એક જણ પર આફત આવી તો ગામ આખું તૈયાર. ગામ પર આફત આવી ત્યારે પૂછો મા !
ઘેર બેસી રહે એને ફટ્ય કહેવાય.
કાળુ હરિજન ગામમાં ઢોલ લઈ આવી પહોંચ્યો. એના ઢોલ માથે દાંડી પડે કે સાબદા થઈ જવાનું હોય. દાંડી પીટીને કાળુએ સહુને તૈયાર થવાનું કહ્યું. ભરવાડો ને ચારણો મળ્યા તે હથિયાર લઈ તૈયાર થઈ ગયાં. એમનાં મોં પર ડર નહોતો, આનંદ હતો.
વાલોભાભો અને વાળંદ માણેક પણ પોતાની કોમના છે સાથીઓને લઈને આવી ગયા.
ઊભડિયા લોકોએ ગામ આસપાસની થોરની વાડ છે સરખી કરી નાંખી, ફક્ત એક છીંડું રાખ્યું.
છીંડાથી થોડે આગળ ગાડાનો ગઢ રચ્યો ને ઊંટડે ઊંટડા બાંધી મોરચો ગોઠવી દીધો.
પુરુષો તો બધા કેડ ભીડીને તૈયાર રહ્યા, ત્યારે
0
0
--0-0-0
0
-0-0
0
0
-0-0-0
0
0
0
0.
10
- 0-0-0-0-0-0-0-0-0-0- ઝબક દીવડી.
ઝબક દીવડી
-0-0-0
-0-00-0-0
- ૧૧