________________
ધરતી એ આ સહુની માતા. મેઘ એ આ સહુનો દેવ.
-0
મહેનત એ જ એમનો રોટલો. મહેનત એ જ એમનો ઈમાન. મહેનત એ જ એમનું જીવન.
ધરતી એવી કે મહેનત કરે એ જ મેળવે. બાકીનાં ભૂખ્યાં રહે.
કાન્તાબહેન ખેતરમાં કામ કરે. બાળપણથી માતાપિતાને મદદ કરે. ખેતીનું કામ એવું કે એક જણથી થાય નહિ. સહુના સહકાર વગર ચાલે નહિ.
ક્યારેક કાંતાબહેન બી રોપે. વખત આવ્યે લણણી કરે. જરૂર પડ્યે અનાજના ટોપલા ઊંચકે.
૧૯૬૩ના એપ્રિલ મહિનાની બીજી તારીખની છે આ વાત છે.
કાન્તાબહેન ખેતરમાં કામ કરે. બાજુમાં એમના પતિ ગોપાળભાઈ કામ કરે.
થોડે દૂર એમના સસરા ગોવિંદ મુખી ખેતીકામમાં સાથ આપે. મોટેરાંની હાજરીમાં કાન્તાબહેન લાજ કાઢીને કામ કરે.
બીજા કેટલાક પુરુષો અને સ્ત્રીઓ પણ આ ખેતરમાં કે કામ કરે.
0
-0
નજીકમાં ઢોર ચરે અને આમતેમ ફર્યા કરે. કોઈ મોજીલો જીવ કચ્છી દુહા લલકારે અને મોજ કરે . દહીંદૂધ અને રોટલા ખાય અને સહુ લહેર કરે.
સહુ આનંદમાં ડૂળ્યા હતાં. સહુ મહેનતમાં પડ્યાં હતાં. એવામાં એક આફત આવી. જીવતા મોત જેવી આફત આવી.
ઘુઘવાટા કરતો જંગલી સૂવર ધસી આવ્યો. કેવો સૂવર ? સ્લેટિયા રંગવાળો સૂવર. શરીર પર કડક વાળવાળો સૂવર. પાંચ ફૂટ લાંબો સૂવર. ત્રણ ફૂટ ઊંચો સુવર. વજન હતું એનું દસ-પંદર મણ.
લાંબુંલચક મોં. આગળનો ભાગ સાવ ચપટો. વળી મોં નીચે હોઠના જેવી ગોળાકાર ચામડી.
0
0
-
0
-0
0
-0
0
-0
0
-0
0
-0
0
-0
0
0
૩૨ ) - 0--0-0-0-0-0-0-0-0- ઝબક દીવડી.
રંગ ગુજરાતણ
0
0
0
0
0
0
0 ૩૩
