________________
૩૦
છે તે પોતે પણ સમાધિ પ્રાપ્ત કરે છે. તે પુરુષ અસંયમ રૂપી જીવનને તજી દે છે. યાવત સમક્તિની પ્રાપ્તિ કરીને છેવટે સિદ્ધ, યુદ્ધ અને મુક્ત થાય છે. એટલા જ માટે ધન્ના સાર્થવાહના દૃષ્ટાંતમાં કહેવાય છે કે, હૈ સાર્થવાહ ! જો તે દાનના પ્રવાહ બે ઘડી વધારે લંબાવ્યા હાત તા તને અવશ્ય કેવળજ્ઞાન થાત.
દાનને સથા પુણ્યમાં ગણવામાં આવે છે તેમાં અપૂર્ણતા રહેલી છે. મનપુણ્ય, વયનપુણ્ય, કાયપુણ્ય અને નમસ્કારપુણ્ય એ સાક્ષાત્ સંવર અને નિર્જરાના કારણુ છે. એના વિચાર ડાહ્યા માણસાએ કરવા જ જોઇએ.
શ્રાવકના બારમા અતિથિ—સંવિભાગ વ્રતને તીર્થંકર પ્રભુ સંવરરૂપ ગણે છે. અતિથિ—સંવિભાગ વ્રતને સુપાત્ર દાનની સાથે અવિનાભાવ સબંધ છે. જેની આવવાની તિથિ નિયત નથી એવા સાધુને ભિક્ષા, ઊપકરણ, ઔષધ અને પ્રતિશ્રય આપવા જોઇએ. ... ભિક્ષા નિર્દેષ હાવી જોઇએ. સમ્યગ્નાન, દર્શન અને ચારિત્રની વૃદ્ધિ કરવામાં નિમિત્તભૂત ધમોપકરણ આપવા જોઇએ. રાગી સાધુને એસડ આપવું જોઈએ અને પરમ ધર્મશ્રદ્દાથી સાધુને રહેવાને આશ્રય આપા ઇએ. ઈત્યાદિ ભાવના સંગ્રહમાં શ્રાવકધર્મના અધિકારમાં વર્ણન છે.
અનુકંપાવશ જે દાન કરવામાં આવે છે તે પણ પ્રવચન પ્રભાવનાનું અંગ હાઇ સમ્યક્ આચાર છે. અને સમ્યકત્વ નિર્જરાનું જ કારણ છે. તેથી વ્યવહારિક દાન પણ એકાંત છેાડવા લાયક નથી. બ્રહ્મચર્ય વિચાર
અધ્યાત્મવાદીઓના મતમાં વ્યવહારિક ભ્રહ્મચર્ય આદિના પાલનને માનસિક સંકલ્પથી ઉત્પન્ન થતાં ઢાષા બતાવીને નિરર્થક માનવામાં આવેલ છે તે પણ ઠીક નથી.
નવમગુણુસ્થાન સુધી મૈથુનથી સર્વથા વિરતિ નથી કારણ કે
