________________
૨૦૮
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર આટલી ખીર તે પદરસો મેહે કયસ પહોંચશે?” એમ એકી સાથે સર્વનાં મનમાં આવ્યું. છતાં પણ ગુરૂની આજ્ઞા પ્રમાણે, વર્તનારા તે મુનિઓ, વિવેકબુદ્ધિથી કાંઈ પણ પુછપરછ કર્યા સિવાય પિતાપિતાના આસન પર પારણુ કરવા બેસી ગયા. “મહાન " લબ્ધિના પ્રભાવ વડે શ્રી ગૌતમે સર્વ મુનિઓને તૃપ્તિ થતાં સુધી તે ખીરથી આહાર કરાવ્યું અને પછી પોતે આહાર કરવા બેઠા.. નવીન દીક્ષિત સાધુએ આ ચમત્કારથી નવાઈ પામ્યા. તેમાંના સેવાળભક્ષી પાંચસે તાપસ–મુનિએ શ્રી ગૌતમ જેવા ગુરૂ અને શ્રી મહાવીર પ્રભુ જેવા મહાગુરૂ પોતાને મળ્યા છે એમ માનીને પિતાના જીવનની સફળતા સમવા લાગ્યા. તેમનાં જીવનદાર ઊઘડી જતાં, તેમને તેજ પળે કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું પછી સવે શ્રી મહાવીર જ્યાં બિરાજતા હતા તે દિશા તરફ આગળ વધ્યા ને દૂરથી સમવસરણ ઇ. ની રચના નિહાળી. આ સમયે દર વિગેરે. પાંચસો તાપસને પ્રભુના પ્રતિહાર્યને જોતાં જ ઉજ્જળ કેવળજ્ઞાન ઉપર્યું. તેમજ કેડાન્ય વિગેરે પાંચને વીતરાગ પ્રભુ શ્રી મહાવીરના દર્શનથી કેવળજ્ઞાન થયું. પછી તેઓ શ્રી વીર પ્રભુને પ્રદક્ષિણા કરી. કેવળીની સભા તરફ ચાલ્યા. એટલે ગૌતમસ્વામી બોલ્યા કે–
પ્રભુને વંદના કરો.”
હે ગૌતમ! કેવળજ્ઞાનીની આશાતના ન કરે.' ભગવાન મહાવીરે ગૌતમ ગણધરને કહ્યું.
પ્રભુની એ પ્રમાણે વાણી સાંભળતાંજ ગણુર મહારાજે સર્વ કેવળીઓને ખમાવ્યા. તે વખતે ગૌતમસ્વામીને ફરી વિચાર આવ્યા. છે. “હું ગુરૂકમી હોવાથી આ ભવે સિદ્ધ પદને નહિ જ પામી શકું કે એ મહાત્માઓને ધન્ય છે કે જેઓ મારા દીક્ષિત છતાં ક્ષણમાં કેવળજ્ઞાની થયા.”
