Updesh Ratnakar

Author(s): Lalan Niketan
Publisher: Lalan Niketan

Page 379

00000
तत्रांतरे घंटिकाचलनसंख्या नाऽज्ञायीत्यादि ; ततोऽयोग्योऽयमित्युपेचितस्तैः, कमलः सुष्टुहसितो, जरद्गव इति लोके जगर्ज, लोकाज्ज्ञाततद्वृत्तांतः श्रेष्टी लज्जितः ॥ ३३३ ॥ पुनरन्यदा शीलसागरगुर्वागमः, प्राग्वत् सर्वं नवरं अधः पश्यताऽस्मयाख्यानं सम्यक् चिंतनीयमिति गुरुशिक्षावचः, कमलेन की टिकादर प्रवेशसंख्याक - रणान्निंदित उपेक्षितः सर्वैरपि सः ॥ ३२४ ॥ अथान्यदा केऽप्याचार्या विपश्चि जनमनोवसंतास्तत्रैयरुः तैरपि श्रुतं कमलस्वरूपं, हितार्थितया मनसि प्रतिज्ञातश्च तत्प्रतिबोधः, श्रेष्टिनो ज्ञापनं ॥ ३२५ ॥
ते वखते घंटी चालवानी संख्या मने मालुम पकी नहीं; इत्यादि. पनी तेने योग्य जाणीने तेश्रोए तेनी उपेक्षा करी; पछी लोकोमां पण ते कमळनी ' आ गळीओो बेल छे, 'एवी घणी हांसी य‍; पी लोकोने महोमेथी तेनुं ते वृत्तांत जाणवाथी शेठने घणी शरम य‍ || ३२३ ॥ बळी एक दहामो त्यां शीळसागर नामे गुरु पधार्या, सघकुं वृत्तांत पूर्वनी पेठेज जाए, एटबुं विशेष के, तेने गुरुमहाराजे एवी रीतनुं शिखामणनुं वचन कहुँ के, तारे नीचे जोड़ने अमारुं व्याख्यान सारी रीते विचारवं, त्यारे कमळे तो दरमां जती कीओनी संख्या गणी, अने तेथी तेनी सघळाओए निंदा तथा उपेक्षा करी ॥ ३२४ ॥ हवे एक दहामो त्यां विधानोना मनने वसंत सरखा एवा काक आचार्यजी महाराजं पधार्या; तेओए पण ते कमळनुं वृत्तांत सांजळ, अने तेथी हितार्थीपणा करीने तेने प्रतिबोधवानी तेपणे प्रतिज्ञा करी; अने पछी तेमणे ते बात शेठने जपावी ।। ३२५ ॥
श्री उपदेश रत्नाकर.