Updesh Ratnakar

Author(s): Lalan Niketan
Publisher: Lalan Niketan

Page 388

॥१६॥
गुरूनापृच्छ्य तं खलं पुरस्कृत्य मतावुपसागरं, तदा च वाहनपूरणिकावसरः, प्रोत्तंनितः सितपट इत्यादि, आरम्हच्च तदाऽसौ दिदर्शयिषामिषाबरः सः ॥ ३५३ ॥ तावत्प्रेरितं यानं, प्राप्तं बर्बरकूले, विक्रीतौ तत्र तो, गृहीतं बहु तन्मूल्यं धनं, रज्यंते तत्र उकूलानि नृशोणितैः, तदयेते तत्र तो तीदणकुरैः, आकृष्यते रक्तं ॥ ३५ ॥ एवं कष्टं सहमानयोर्गतो बहुः समयः, अन्यदा भृगुपुरागतपरिचितश्राछनालपट्य मोचितौ, पश्चात्प्राप्तावालोचितप्रतिक्रांतो क्रियापरौ सेवतेस्म गढ़ ॥ ३५५॥ गतेषु बहुषु वर्षषु स एव सोही वणिगागात्, 'निसीही' इत्यादिप्रक्रियापूर्व प्रवृत्तो वंदितुं यावउपत्र वितस्तावत्कुबकान्यां, नतु तेन तौ ॥ ३५६ ॥
तेथी गुरू महाराजनी आझा मागीने, तथा ते पुष्टने अगामी करी तेश्रो समुद्र किनारे पाव्या, ते वखते वहाण हंकारवानो समय हतो, अने तेथी सढ चम्यो, इत्यादि अने ते वखते ते दृष्ट वणिक पण ते साधुओने देखामवाना मिषयी तेओने बइ तेमां चमी बेगो. ॥ ३५३ ॥ एटनामां वहाण तो चानवा मांमयु, अने बब्बर कांठे पहोंच्यु, त्यां ते मुष्ट ते बन्ने साधुओने वेचीने तेश्रोनी किंमतनुं घणु धन बीg; हवे त्यां मनुष्यना रुधिरथी कपमां रंगवामां आवतां हतां, अने तेथी ते साधुओना शरीरमां त्यां धारवाळी रीओ घोंचवामां आवती हती, अने तेम करी तेओर्नु रुधिर खेंचवामां आवतुं हतुं. ॥ ३४ ॥ एवी रीते तेओने कष्ट सहन करतां थकां घणो वखत निकळी गयो; एटनामां एक बखत त्यां भृगुपुरथी आवेता कोश्क अोळखीता श्रावके तेओने अोळखीने गेमाव्या, अने तेथी पाछा आवी आलोचना बा तेओ क्रियामां तत्पर यह गच्छनी सेवा करवा लाग्या. ॥ ३५ ॥ पठी केटनांक वर्षों गया बाद तेज मुष्ट वणिक पाछो त्यां आव्यो , 'निसीही' आदिक क्रियापूर्वक जेटनामां ते वांदवा लाग्यो, तेटल्लामां ते बन्ने साधो तेने ओळखी कहाम्यो, परंतु ते पृष्ठे तेओने अोळख्या नही. ॥ ३५६ ।।
रत्नाकर
2000०००
०००००
goodc6...