Book Title: Sambodhi 1989 Vol 16
Author(s): Ramesh S Betai, Yajneshwar S Shastri
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Previous | Next

Page 289
________________ दोहा - उपहार जेनुं मन पांचे इन्द्रियो सहित मरी गयुं के तेने जीवतो छतां मुक्त १२३ जाणवो. तेणे निर्वाणनो मार्ग मेळवी लीधो छे. ३० काळ जतां नाश पामे एवा घणा अक्षरो ( शास्त्र ) थी शुं ? जे रीते अनक्षर बनाय एवा पदने जाण. हे मूढ ! तेने मोक्ष कहे छे. १२४ छ दर्शननां शास्त्रो लईने ( लोक ) अन्योन्य खूब गर्जे छे. जे हेतु ले १२५ ते तो एक ज छे पण ( लोक ) विपरीत स्वरूपे समजे छे. समज समजनारने भ्रांति रहेती नथी. जे १२६ हे मूर्ख ! सिद्धांत - पुराणोने निश्चय आनंदपूर्वक गयो तेने सिद्ध कहे छे. शिव अने शक्तिनो मेळाप तो आ जगतमां पशुओमां पण होय छे. १२७ पण शक्ति शिवथी भिन्न छे ते तो कोई विरला ज समजे छे. पोताना शरीरथी परमात्मा जुदो हे ए जेणे जाण्युं नथी तेवो अंध बीजा अंधोने मार्ग शुं देखाडे ! १२८ हे जोगी ! देहथी जुदा तारा आत्मानुं ध्यान कर. जो तुं देहने आत्मा मानतो होय तो निर्वाण पामी शकीश नहीं. १२९ मोटुं छत्र मेळवीने ( छत्रधारी राज बनीने) पण तुं सघळेा समय संतापमा रहे छे. पोताना देहमां रहेनाराने माटे तुं पाषाणनां मंदिरो बनावरावे १३० ! ( ? ), सघळो समय तुं संतापमां रहे छे. पोताना देहमां रहेनाराने ( शोधवा) माटे तुं खाली मठनुं सेवन करे छे ! १३१ हे जोगी! जगमां रागना प्रसारथी, छ रसथी अने पांच रूपथी जेनुं चित्त रंगायुं नथी तेने मित्र बनाव. १३२ सघळा विकल्पो छोडीने आत्मामां मन लगाड, तेमां तुं निरंतर सुख मेळवीश, शीघ्र संसार तरी जईश. १३३

Loading...

Page Navigation
1 ... 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309