________________
दोहा - उपहार
जेनुं मन पांचे इन्द्रियो सहित मरी गयुं के तेने जीवतो छतां मुक्त १२३ जाणवो. तेणे निर्वाणनो मार्ग मेळवी लीधो छे.
३०
काळ जतां नाश पामे एवा घणा अक्षरो ( शास्त्र ) थी शुं ? जे रीते अनक्षर बनाय एवा पदने जाण. हे मूढ ! तेने मोक्ष कहे छे.
१२४
छ दर्शननां शास्त्रो लईने ( लोक ) अन्योन्य खूब गर्जे छे. जे हेतु ले १२५ ते तो एक ज छे पण ( लोक ) विपरीत स्वरूपे समजे छे.
समज समजनारने भ्रांति रहेती नथी. जे १२६
हे मूर्ख ! सिद्धांत - पुराणोने
निश्चय आनंदपूर्वक गयो तेने सिद्ध कहे छे.
शिव अने शक्तिनो मेळाप तो आ जगतमां पशुओमां पण होय छे. १२७ पण शक्ति शिवथी भिन्न छे ते तो कोई विरला ज समजे छे. पोताना शरीरथी परमात्मा जुदो हे ए जेणे जाण्युं नथी तेवो अंध बीजा अंधोने मार्ग शुं देखाडे !
१२८
हे जोगी ! देहथी जुदा तारा आत्मानुं ध्यान कर. जो तुं देहने आत्मा मानतो होय तो निर्वाण पामी शकीश नहीं. १२९
मोटुं छत्र मेळवीने ( छत्रधारी राज बनीने) पण तुं सघळेा समय संतापमा रहे छे. पोताना देहमां रहेनाराने माटे तुं पाषाणनां मंदिरो बनावरावे १३०
!
( ? ), सघळो समय तुं संतापमां रहे छे. पोताना देहमां रहेनाराने ( शोधवा) माटे तुं खाली मठनुं सेवन करे छे ! १३१
हे जोगी! जगमां रागना प्रसारथी, छ रसथी अने पांच रूपथी जेनुं चित्त रंगायुं नथी तेने मित्र बनाव. १३२
सघळा विकल्पो छोडीने आत्मामां मन लगाड, तेमां तुं निरंतर सुख मेळवीश, शीघ्र संसार तरी जईश.
१३३
