Sajjan Sanmitra yane Ekadash Mahanidhi

Author(s): Popatlal Keshav Doshi
Publisher: Popatlal Keshavji Doshi

Page 1206

સજ્જન ક્ષત્રિ વ્યવહારે દેહ માત્ર છે, સકાચ થકી મને માણુ. ૯૧. સુખ વીરજ નાનાદિ જી, સરવાંગે પ્રતી પ્રશ્ન જેસે લુંચુ સાકર હતી, સર્વાંગે રસ સૂર. ૯ર. જેસે ચુ' ત્યાગથી, મિતશત નાંતિ ભુજંગ, દેહ ત્યાગથી જીવ પણ, તેસે રહત અભ’ગ. ૯૩.એમ વિવેક હિંયડે ધરી, જાણી શાશ્ર્વત રુપ, સ્થિર હુએ નિજ રુપમેં, તજી વિકલ્પ બ્રહ્મકુપ ૯૪. સુખમય ચેતન પૌંડ ડે, સુખમે રહે સદૈવ નિરમલતા નિજ રુપકી, નીરખે ખિ (ખશુ જીવ ૯૫ નિરમલ જેમ આકાશકું, વગે ન ક્રીસુવિધ ગ; છે... ભેદ હવે નહિં, સદા હે તે અલગ. ૯૬. તેસે ચેતન દ્રવ્ય હૈ, ઈનકુ બહુ ન નાથ; ચેતન જ્ઞાનાનંદમય, જડ ભાવી શાકા, ૯૭, દર્પણ નિમ`લકે વિષે, સબ સસ્તુ પ્રતિભાશ; તિમ ચેતન નિમલ વિષે, સમ વસ્તુ પ્રકાશ. ૯૮. ઈસુ અવસર એમ જાણુકે, મે' ભયા ઋતિ સાધાન; પુદ્ગલ મમતા છાંકે, પરું ગ્રુહ આતમ ધ્યાન. . આતમ જ્ઞાનકી મગનતા, એડીજ સાધન મૂલ; એમ જાણી નિજ રૂપમે', કરૂ રમણુ અનુકૂલ ૧૦૦. નિમાઁલતા નિજ રૂપકી, કિનહિ કહી ન જાય; તીન લાકકા ભાવ જમ, ઝલકે તિન મેં આય ૧૦૧, એસા મેરા સહેજ રૂપ, જિન વાણી અનુસાર, આતમ જ્ઞાને પાયકે, અનુભવ મે એક તાર. ૧૦૨. આતમ અનુભવ જ્ઞાન જે, તેહિજ મેાક્ષ સરૂપ; તે છડી પુગત કથા, કુળ ગ્રહે ભવ ક્પ ૧૦૩. આતમ અનુભવ જ્ઞાન તે, દુવિધા ગઈ અમ દૂર; તબ થિર થઈ નિજ રૂપી, મહિમા કહું ભરપૂર. ૧૦૪. શાંત સુધારસ કુંઢ એ, ગુણ રત્નાકી ખાણુ; અન ત રિદ્ધિ આવાસ એ, શિવ મદિર સેાપાન, ૧૦૫, પરમ દેવ પણ એહ છે, ૫રમ ગુરૂ પણ એહ; પરમ ધરમ પરકાશક, પરમ તત્ત્વ ગુણુ ગેહ. ૧૦૬. એસે ચેતન આપકે, ગુરુ અન ́ત બઢાર) અપની મહીમા બિરાજતા, સદા સરૂપ માંધાર, ૧૦૭, ચિપી ચિન્મય સદા, ચિદાનંદ ભગવાન, શિવ શ કર શ ંભુ નમુ, પરમ બ્રહ્મ વિજ્ઞાન. ૧૦૮, ઈશુ વિષ આપ સરૂપકી, લખી મહીમા અતિ સાર; મગન શયા નિજ રૂપમે, સબ પુદ્ગલ પરિહાર. ૧૦૯. ઉષિ અનત ગુણૈા ભk, જ્ઞાન તરંગ અનેક, મર્યાદા મૂકે નહિ, નિજ સરૂપી ટેક. ૧૧૦. અપની પરિણિત આદરી, નિમલ જ્ઞાન તરંગ; રમ રુણુ નિજ રૂપમે, અખ નહિં પુદ્ગલ રોંગ, ૧૧૧. પુદ્દગલ પીંઢ શરીર એ, મેં હું ચેતન શય, મેં અવિનાશી એ તે, ખિણમે નીષ્ણુસી ય. ૧૧૨ અન્ય વભાવે પણિ મે, વિષ્ણુસતા નહિં વાર્; તીનસું સુજ મમતા ક્રીસી, પાડોસી વ્યવહાર. ૧૧૩. ઇનકી સ્થિતિ પુરણ ભઈ, ૨હેનેકી નહિં આશ; વણુ' ગધ રસ રસ સહુ, ગીલન લગા ચીહું પાસ, ૧૧૪. એહ શરીરકી ઉપરે, રાગ દ્વેષ મુજ નાંઢુિં; શગ દ્વેષકી પરિણતિસે, ભમીએ ચિહું ગતિમાંહી. ૧૧૫, શગ દ્વેષ પરિણામથી, ક્રમ બધ બહુ હાય; પરભવ દુઃખદાયક ઘણુ, નરકાદિક ગતિ જોય, ૧૧૬. માહે મુતિ પ્રાણી, રાગ દ્વેષ અતિ થાય; અહંકાર ખમકાર પણ, તિણુથી સુધ બુધ જાય. ૧૧૭, મિદિરામે હુ અજ્ઞાનથી, કિલ ભયા સવિ જીવ, પુદ્ગલિક વસ્તુ વિષે, મમતા ધરે સદીવ, ૧૧૮. પરમે નિજ પણું માકે, નિવડ મમત ચિત્ત ધાર; વિકલ દશા વરતે સદા, વિકલ્પને નહિઁ પાર. ૧૧૯, મેં મેરાએ ભાવથી, ફી અન તે લ; જિનવાણી ચિત્ત પરિણો, છૂટે એહ
ܘܐ