Sajjan Sanmitra yane Ekadash Mahanidhi

Author(s): Popatlal Keshav Doshi
Publisher: Popatlal Keshavji Doshi

Page 1209

અંતિમ માધના આત્મબંધ
૧૧૦ નહિં, નહિં સકલેશક ચા ૧૭ જે કદી સ્થિતિ પુરા ભઈ, હેમે શરીર નાશ તે પાલે વિષે કરું, સુહ ઉપગ અભ્યાસ. ૧૮૦ મેર શત ઉપયોગમેં, વિલન ન દીસે કય; તે મેરે પરિણામ મેં, હલ ચલ કાહસે હેય. ૧૮૧. મેપ પરિણામ કે વિપે, યુદ્ધ સરૂપકી ચાહ; અતિ આસકત પણે હે, નિશ દિન એહિ જ રાહ ૧૮૨. એ શક્તિ મિટાવવા, બ્રહ્મા વિષ્ણુ મહેશ આદિ કોઈ સમરથી નહિં તેણે કરી ભય નહિ લેશ. ૧૮૩. ઈ કરણદ્રિ નરેદ્રકા મુજકુ જય કચ્છ નાહિ, યા વિશ્વ યુદ્ધ શરુ, મગન ટુ ચિત્ત માંહી. ૧૮૪. સમર એ મહા બલી, મોહ શુભટ જમ જાણ સવિ સંસારી જીવકુ, પટક ચિહુ ગતિ ખાણ. ૧૮૫. દુષ્ટ મોહ ચાલકી, પરિણતિ વિષમ વિરુપ સંજમ પર મુની શ્રેણિ ગત. પટક ભવજળ કુપ ૧૮૬. મોહ કમ મહા કુ, પ્રથમકી પડી છાણ, જિનવાણી મહા
કર. અતિશે ધિ હેશન. ૧૮૭. જજરીભૂત હુઈ ગયા, જેઠા મુજસુ કર અબ નજીક આવે નહીં, કારપે મુજકું ભર. ૧૮૮. તેણે કરી મેં નિયંત હું, અબ મુજ ભય નહીં કોય વણક પાણી વિષે,મિત્ર ભાવ મુજ હાય. ૧૮૯. સુણે અને પરિવાર તુમ, સા લોક સુણે વાત મનેકા ભય મુજ નહિ, એ નિ અવાત. ૧૯૦. અ. ચર રહી અબ મે જયા નિબંધ સ પ્રકાર, આતમ સાધન અબ કરૂ, નિઃસહ નિરધાર. ૧૯૧. શુદ્ધ ઉપયોગી પુરુકુ, સે મરણ નજીક તવ અંજાલ સબ પરિહરી, આપ હવે નિરભીક. ૧૯૨. એણે વિધ ભાવ વિચારકે, આણંદમય રહે સેય આક લતા કિવિધ નહિં, નિરાકલ થિર હોય. ૧૩. આકલતા ભવ બીજ છે, ઈ9થી વધે સંસાર; પણ આ કુદતા તજે, એ ઉત્તમ ખાચાર. ૧૯૪, સંજમ જમ અંગી કરે. કિરીયા કણ અપાર; તપ જપ બહું વરસ લગે, કરી ફલ સંશય સાર. ૧૫, બાકુલતા પરિણામથી, ખિમે હોય સહુ નાશ; રામકિત વ્રત એમ જાણીને, આકુલતા તજે આશ. ૧૬. નિરાકુલ થિર ય કે, જ્ઞાનવત ગુણ જાણું હિત સીખ એક હાથે પરી, તજે આકુલતા ખાણ. ૧૯૭, આકુલ્લતા કેઈ કારણે, કરવી નહી હગાર, એ સંસાર દુઃખ કાચ્છ, ઇષક દુર નિવાર. ૧૯૮. નિઝું શુદ્ધ સરૂપ, ચિંતન વારં. વાર; નિજ સારા વિચારણ, કરવી ચિત્ત મજાર, ૧૯ નિજ સરપકો દેખ અવતાકન પણ તારા શુદ્ધ આપ વિચારો, અંતર અનુભવ ભાસ. ૨૦. અતિ થિરતા ઉપય ગકી, શબ્દ સરૂપ કે માંહી; કરતા ભવ દુખ સવિ ટલે, નિમલતા હે તાંડી. ૨૦૧. જેમ નિમલ નિજ ચેતના, અસલ અખંડ અનુ૫ ગુણ અન તને પિંડએહ, સહજાનંદ
૫. ૨૦૨. એ ઉપયોગે વરતતા, થિર ભાવે લય લીન નિર્વિકલ્પ રસ અનુભવે, નિજ ગુણમાં હેય લીન ૨૦૩. જબ લગે શુદ્ધ સરૂપમે, વરતે થિર ઉપયેગ; તમ લગે આતમ જ્ઞાનમાં, રમણ કરણકે જેગ. ૨૦૪. જબ નિજ બેગ ચલિત હેવે, તબ કરે એહ વિમા; એ સંસાર અનિત્ય હૈ, ઈમે નહિ કહું સાર. ૨૦૫. દાખ અનંતકી ખાણ એ, જનમ મરણ ભય , વિષમ વાત પરિત સદા, મલ આયર ચિહું ઓર. ૨૬. એક સાપ સંસ્કાર, જાણી ત્રિભુવન નાથ તિથોર પણ કે, ચહવે શવ પુર સાથ.