Sadhu Sadhvi Yogya Pratikraman Kriya Sutro

Author(s): Sirsala Jain Pathshala,
Publisher: Sirsala Jain Pathshala

Page 5

साधु पति
तेमने उत्तम जोजन तथा वस्त्रादिकयी सन्मान आपीने पोताने घेर चाकर राख्या. बाद तेन वन्नने जितेंघिय अन शांतस्वना. वी जोश्न शेठे विचार्यु के, आमने जो मारा आचार्य शिष्य करे, तो खरेखर जैनशासनने दीपावनारा तन थाय. एटलामां सां श्रीवर्धमानमूरि पधारवायी ते समीपति शेठ ते बन्ने ब्राह्मणपुत्रोने साये लेइ तेमने वांदवामाटे तेमनी पासे गयो. तेननां हस्तरेखा आदिक चिन्हो जोइने गुरुए तेमने दिदायोग्य जाणीने समीपतिनी अनुज्ञापूर्वक दीदा आपी. दीदाबाद तेन योगवहनपूर्वक सर्व सिद्धांतोनो अज्यास करीने पंच महाव्रतो निरतिचारे पाळया लाग्या. ठेवटे तेनने योग्य जाणीने गुरुमहाराजे आचार्यपद आपी तेननां अनुक्रमे जिनेश्वरमूरि तथा बुझिसागरमरि नाम पाड्यां. पन श्रीवर्धमानमूरिजीए तेनने कडं के आजकाल अणहिलपुरपाटणमां चैसवासोनन घगुं जोर होवायी खां शुभ मुनिराजाने रहेवाने स्यानक मळतुं नयी, माटे ते उपश्चने तमे बन्ने तमारी शक्ति अने बुझियी सां जा निवारण करो केमके, आ सांप्रतकाळमां तमारा सरखा वीजा किचरणो नथी. गुरुमहाराननी ते आझाने मुकुटरूप करीने तेन बन्ने सांयी विहार करीने अनुक्रमे पोताना चरणन्यासोथी पृथ्वीने पवित्र करता थका गुर्जर देशमा आवेला अणहिलपुरपाटणमां पधार्या. ते समये ते नगरमा महा विज्ञान तथा नीतिशास्त्रमा विचरण दुर्लनसेन नामे राजा राज्य करतो हतो. सां एक सोमेश्वर नामनो पुरोहित वसतो हतो. तेने घेर आ बन्ने जैनाचार्यों गया. तथा वेदपाठोच्चार करवा लाग्या. ते सांजळी पुरोहिते तेनने असंत आदरसत्कार आप्यो सारे तेनुए पण ते ने आशिष आपी के, “अपाणिपादो जवानो गृहीता । पश्यसचछुः स श्रुणोसकर्णः ॥ स वेत्ति विश्वं न च तस्य वेत्ता। शिवोहरूपी स जिनोमवताः ॥ १॥" - पड़ी ते पुरोहिते तेनने आदरपूर्वक पूढयु के, तमोए अहीं कई जगोपर निवास कर्यो बे? सारे तेनुए कह्यु के, अहीं चैखवासि यतिनन जोर होवाथी अमोने रहेवाने स्थानक मत्यु नथी, ते सांजळी निर्मळ मनवाळा पुरोहिते तेनने रहेवामाटे पोतानी चंऽशाळा आप्यायी सां परिवारसहित तेनए निवास कर्यो. सां तेन लोलतारहित निरवद्य आहारपाणी लेता थका विद्या विनोदी पोतानो समय निर्गमन करवा लाग्या. एटलामां सां चैसवासिनना नोकरी आवीने तेनने कहेवा लाग्या के, || अरे! साधुन !! तमे तुरत आ नगरनी बहार निकळी जान? केमके, अहीं चैनवासी शिवाय वीजा श्वेतांवर मुनिनने रहे. वानो हुकम नथी ते सांजळी पुरोहिते कह्यु के, आ बावतनो मारे राजापासे जइ राजसजामां निर्णय करवो ने, एम कही ते