Rishi Bhashit Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 16

“ਪਰਿਗ੍ਰਹਿ (ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੰਪਤੀ) ਦਾ ਪਿਆਸਾ, ਮਨੁਖ ਸੰਕਲਪ ਪੂਰਵਕ ਉੱਚੇ ਭੋਗਾਂ ਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦੂਸਰੀ ਗੱਲ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ”।
|| 7 ||
ਸਾਧੂ ਪਰਿਸ਼ਧ (ਸ਼ਭਾ) ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਤਾਂ ਦੁਸਰਾ ਰੂਪ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕਲੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹੋਰ ਰੂਪ ਹੈ। ਪਰ ਸੱਚਾ ਸਾਧੂ ਆਤਮ ਨਿਰਿਖਨ ਰਾਹੀਂ ਪਾਪ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ”। ॥੪॥
CC
“ਅਪਣੀ ਭੈੜੀ ਵਾਸਨਾ ਨਾਲ ਇੱਕਠੇ ਕੀਤੇ ਕਰਮ ਅਤੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਵੀ, ਜੋ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਬੇਪਰਵਾਹ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਧਰਮ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੈਰ ਹਾਜਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪਸਚਾਤਾਪ ਕਰਦਾ ਹੈ”। ॥9॥
“ਅਪਣੇ ਉੱਚੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਨ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪ੍ਰਤਿਸ਼ਟ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਆਖਰੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪਸਚਾਤਾਪ ਦੇ ਹੰਝੂ ਨਹੀਂ ਬਹਾਉਂਦਾ”। ॥10॥
“ਰਾਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸੰਕਲਪ ਰਾਹੀਂ ਆਤਮਾ ਨੇ ਜੋ ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ (ਕਰਤਾ) ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਦਾ ਹੈ”।
|| 11 ||
“ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਬੁਰੇ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਆਤਮਾ ਖੁੱਦ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਬੁਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸਕਦਾ”। ॥12॥
“ਬਾਹਰਲੇ ਲੋਕ ਤਾਂ ਕਲਿਆਨਕਾਰੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪਾਪਕਾਰੀ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਅੰਦਰਲੀ ਪਹਿਚਾਣ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਸੰਸਾਰੀ ਲੋਕ, ਤਾਂ ਦੁਰਾਚਾਰੀ ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਵੀ, ਸਦਾਚਾਰੀ ਆਖ ਦਿੰਦੇ ਹਨ”। ॥13॥
[9]