Rishi Bhashit Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 68

ਪੱਚੀਵਾਂ ਅਧਿਐਨ ( ਅੰਬੜ ਅਰਿਹਤ ਰਿਸ਼ਿ ਭਾਸ਼ਿਤ)
ਅੰਬੜ ਪਰਿਵਰਾਜਕ ਯੋਗੰਦਨਰਾਇਣ ਨੂੰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਦੇ ਹਨ, “ਮੈਨੂੰ ਗਰਭ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਵਿਰਕਤੀ ਹੈ। ਹੇ ਮਚਾਰੀ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਵਿਰਤੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੈ”
ਤੱਦ ਯੋਗੰਦਨਰਾਇਣ ਅੰਬੜ ਸੰਨਿਆਸੀ ਨੂੰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ, “ਹਿੰਸਾ ਪਾਪ ਆਦਿ ਪਾਪ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਏ ਮਨੁੱਖ, ਇਹਨਾਂ ਕਰਮਾ ਦੇ ਦਰਵਾਜੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਪਾਪ ਕਰਮ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਪਾਪ ਕਰਮਾ ਵਿੱਚ ਫੰਸੀ ਹੋਈ ਆਤਮਾ ਨਾਲ ਬੰਨੇ ਹੋਏ, ਮਾਤ ਗਰਭ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਸਰੀਆਂ ਤੋਂ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ।
“ਜੋ ਦੁਸਰੇ ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਹਿੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਹਿੰਸਾ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਖੁਦ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਵਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਿੜ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਪਾਪ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਚੋਰੀ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਖੁਦ ਰਿਹਿ ਅਤੇ ਵਿਭਚਾਰ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਾਮ ਭੋਗ ਅਤੇ ਪਰਿਹਿ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
“ਇਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਉਹ ਸੰਜਮੀ, ਵਰਤ ਰਹਿਤ, ਪਾਪ ਤਿਆਗ ਰਹਿਤ, ਕਰਮਸ਼ੀਲ, ਆਤਮਾਵਾਂ ਜੋ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੀ ਦੰਢ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆ ਹਨ। ਅਗਿਆਣਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਾਪ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੁਰਗਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਹੋ ਆਤਮਾ ਦੀ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਹਾਰ ਹੈ”।
[61]