Rishi Bhashit Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 113

“ਥੋੜੀ ਬੁੱਧੀ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਕੀਮਤੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਿਟ ਕੇ ਕੇਵਲ ਸੂਤ ਦੇ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਮਨ ਬਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਅਗਿਆਨੀ ਆਤਮਾ ਸਰਵਗ ਦੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਮੋਹ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹਿੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥8॥
“ਸੁਣਨ ਨਾਲ ਹੀ ਜ਼ਹਿਰ ਦਾ ਆਭਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਅਗਿਆਨੀ ਉੱਥੇ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਥੋੜੀ ਉਮਰ ਲਈ ਤਪਸਿੱਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਅਨੇਕਾਂ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥9॥
“ਤਪ ਦੇ ਆਸਰੇ ਜਿਉਣ ਵਾਲਾ ਤਪਸਵੀ ਜੀਵਨ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਚਰਨ, ਕਰਨ, ਰੂਪ, ਚਰਿਤਰ ਕ੍ਰਿਆ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ॥10॥
“ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਭੇਖ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਾਧਨ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਉਹ ਅਸ਼ੁਧ ਜੀਵਨ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ। ਵਿਦਿਆ ਅਤੇ ਮੰਤਰ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਗਲਤ ਸੁਨੇਹੇ ਭੇਜਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਲਈ ਤਪ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ॥11॥
“ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਮਿਠੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਚਤੁਰਾਈ ਨਾਲ ਜਾਂ ਚੌਪੜ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇ ਕੇ ਅਸ਼ੁਧ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। 12-13॥
“ਇੰਦਰਾਗ ਰਿਸ਼ ਇਸ ਕਰ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਜੋ ਉਹ ਗਿਆਨੀ ਆਤਮਾ ਮਹਿਨੇ ਮਹਿਨੇ ਵਿੱਚ ਤਪ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ, ਤਪ ਖੋਹਲਣ ਸਮੇਂ ਘਾਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਈ ਐਸ ਜਿੰਨਾ ਭੋਜਨ ਹਿਣ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਸੱਚੇ ਧਰਮ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਨਾ ਦੇਣ ਕਾਰਨ ਧਰਮ ਦੀ 100 ਵੀਂ ਕਲਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ॥14॥
“ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣੇ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣਾ ਸਾਧਕ ਅਗਿਆਤ ਦੇ ਨਾਲ ਅਗਿਆਤ ਹੋ ਕੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਭਿਖਸ਼ਾ ਲਈ ਘੁੰਮੇ”। ॥15॥
[106]