Rishi Bhashit Sutra

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 25

ਕਮੀ ਜਾਂ ਨਾ ਪਚਨ ਕਾਰਨ ਦੁਖੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਮਨ ਦਾ ਪਾਪੀ ਹੈ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਆਰਥਕ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾਵਾਨ ਹੈ।
“ਭਾਈ, ਭੈਣ, ਪੁੱਤਰ, ਪੁਤਰੀ ਦੂਸਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦੀ ਮੋਤ ਜਾਂ ਉਹਨਾ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਜਾਂ ਭੋਜਨ ਨਾ ਮਿਲਨਾ ਆਦਿ ਮਾਨਸਿਕ ਚਿੰਤਾਵਾਂ, ਚੰਗੇ ਦਾ ਵਿਯੋਗ, ਮਾੜੇ ਦਾ ਮਿਲਣਾ, ਅਪਮਾਨ, ਘਿਰਣਾ, ਹਾਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਅਨੇਕਾਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ। ਆਤਮਾ ਆਦਿ ਅੰਨਤ ਲੰਬੇ ਚਾਰ ਗਤੀ ਰੂਪੀ ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਭੜਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਕਰਮ ਰਹਿਤ ਆਤਮਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ, ਪੈਰ ਛੇਦਨ ਆਦਿ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਲੰਬੇ ਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਜੰਗਲ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਸ਼ਿਵ, ਅਚਲ, ਅਰੂਜ, ਅਕਸ਼ੈ, ਅਵਿਵਿਆਦ, ਪੁਨਰਆਗਮਨ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਸ਼ਾਸ਼ਵਤ ਸਥਾਨ (ਮੋਕਸ਼) ਨੂੰ ਪਾ ਲੈਂਦਾ
ਹੈ ।
“ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਹ ਧਾਰੀਆਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮਰਨ ਕਾਰਨ ਕਰਮ ਹੀ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਮੂਲ ਕਾਰਨ, ਕਰਮ ਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਵੀ ਕਰਮ ਹੈ”। ॥1॥
“ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਪੁੰਨ ਅਤੇ ਪਾਪ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਉਤਪਤੀ ਦਾ ਮੂਲ ਕਰਮ ਹਨ, ਪੁੰਨ ਅਤੇ ਪਾਪ ਦੀ ਤਪ ਰਾਹੀਂ ਨਿਰਜਰਾ ਕਰਕੇ ਸਾਧਕ ਸਹੀ ਜੀਵਨ ਗੁਜਾਰੇ”।
॥2॥
“ਦੇਹ ਧਾਰੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਜੋ ਪੁੰਨ, ਪਾਪ ਦੇ ਹਿਣ ਅਤੇ ਭੋਗਨ ਯੋਗ ਵਸਤੂਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰੰਪਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਅਪਣੇ ਕੀਤੇ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਦਾ ਹੀ ਫਲ ਹੈ। ॥3॥
[18]