________________
१५० (૩) ચારિત્ર કુશીલયંત્ર, મંત્ર, ચમત્કાર,
તિષ, સ્વપ્ન ફળ, જડીબુટ્ટી, વશીકરણ, લક્ષણ – લાભાલાભ કહે, કામણ, સ્નાનાદિ
વિભૂષા કરે. ૪ સંસત–ગુણ અને દેષ બંને હેય તે અવંદનીય છે.
(૧) સંકિલષ્ટ સંસત–પ્રાણાતિપાતાદિ પાંચ
આશ્રવ યુક્ત, (રસ-ઋદ્ધિ-શાતા) ૩ ગારવ
યુક્ત, સ્ત્રી અને ગૃહ સહિત. (૨) અસંકિલષ્ટ સંસક્ત-જ્યાં જાય ત્યાં તે
આચાર પાળે. ૫ અહાઈદે (યથાઈદ-આગમની અપેક્ષા વિના પિતાનાં
છંદે ચાલનાર, ઉસૂત્ર પ્રરૂપણા કરે, મતિકલ્પના પ્રમાણે અર્થ પ્રરૂપે, ગૃહસ્થના કાર્ય કરે, વારંવાર
ક્રોધ કરે, વિગઈના ઉપગથી સુખશીલ રહે. આ પાંચને વંદન કરવાથી કાયકલેશ અને કર્મબંધ થાય. વળી પ્રમાદી સાધુમાં રહેલા સર્વે પ્રમાદસ્થાને પણ વંદનીય થાય. અનુમોદનનું પાપ લાગે, બીજાઓને પ્રમાદમાં પ્રેત્સાહન મળે.
જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્ર કે સંઘના ગાઢ કારણે કેઈ વખત આવા પાર્શ્વ સ્થાદિકને વંદન કરવાનું કહ્યું છે. કેમકે સમ્યકત્વથી ભ્રષ્ટ થયેલા ન હોય તે વંદના કરવી.
પ્રથમ પરિચયે સાધુવેષ દેખી ઉચિત વિનય વંદન કરે, પણ અવંદનીય લાગે તે વંદનાદિ કરવા ગ્ય નથી. પર્યાય. બ્રહ્મચર્ય, પરિષદુ, પુરૂષ, ક્ષેત્ર, કાળ, આગમને વિચાર કરીને જ લાભાલાભ જાણે સત્કાર કરે એગ્ય છે.
