________________
પર્યુષણપર્વ મહાભ્ય
67 –––––––––––––––– આવા અમૃત વચનોથી હર્ષ પામીને ઇન્દ્ર કહ્યું, “હે કુમાર ધન્ય છે ! મેં કરેલા પૂર્વભવમાં પુણ્યના યોગથી અહીં આવ્યા છો તો મારી પ્રાર્થના સફળ કરો. મારી મદનવતી અને મદનમંજરી એ બે પુત્રીઓ સાથે પાણિગ્રહણ કરો.” આ સાંભળી કુમાર કહે છે કે અજાણ્યાને ન દેવાય તેવી શાસ્ત્રની નીતિ છે તો પછી શા માટે મારો આગ્રહ રાખો છો ? છતાં પણ ઈન્દ્રએ કુમારનું સત પારખી પોતાની બે પુત્રીઓ પરણાવી.
પુત્રીઓ પરણાવ્યા પછી ખેચરેન્દ્ર કુમારને પોતાના વૈભવી રાજમહેલમાં રહેવાનું કહ્યું. કુમારે જવાબ આપ્યો કે, “મારી પરણેલી ચાર સ્ત્રીઓ અટવીમાં મૂકી છે, તેમને શોધવા માટે જવું પડશે ત્યાં સુધી તમારી પુત્રીઓને અહીં રાખો. હું તે ચાર સ્ત્રીઓની ખબર લઈ ત્રણ મહિના અને સાત દિવસ પછી અહીં આવીશ.” ખેચરેન્દ્રએ તેને અદેશ્યાજની અને ગગનગામિની એ વિદ્યાઓ આપીને જવાની રજા આપી. કુમાર આકાશપંથે ત્યાંથી ચાલી નીકળ્યો. પહેલાં વનમાં આવીને દિવસના ચાર પ્રહર સુધી તે ચાર સ્ત્રીઓને જોઈ, પણ તેને મળી નહિ. રાત્રે વનમાં ભમતો હતો ત્યારે એક સ્ત્રીને આક્રંદ કરતી અને મોટે મોટેથી અત્ અર્હતુ એવું નામ બોલતી સાંભળી. તેના અવાજની દિશામાં કુમાર ખડગ લઈને સાવધાનીપૂર્વક ચાલવા માંડ્યો. આગળ જતાં અટવીમાં હાથીના મુખમાં કન્યારત્નને જોયું. પરોપકારી બુદ્ધિ વાપરી ખડગથી હાથીને હણીને કન્યાને છોડાવીને પૂછ્યું કે તે કેવી રીતે હાથીના મુખમાં આવી પડી ?
કન્યાએ પોતાની કથા કહેવા માંડી. શ્રીપુર નગરમાં શ્રીચંદ નામે રાજા છે તેની શીલવતી નામે રાણી છે. તેમની મદનમંજરી નામની પુત્રી છે. એક સમયે તે મદનમંજરીની માતા પૂર્વ કર્મના યોગથી મરણ પામી. એટલે મદનમંજરી અપરમાતાને વશ પડી. અપરમાતા નિત્ય દ્વેષ રાખી રાજા સમક્ષ પુત્રીની નિંદા કર્યા કરતી હતી. મદનમંજરી પણ દુઃખથી જ સમય પસાર કરતી હતી. એકવાર અપરમાતાએ ખોટું આળ ચડાવ્યું. તે સાંભળી કુંવરી ખૂબ દુઃખી થઈ અને મરણને શરણ થવા માટે વનમાં ગઈ. વનમાં આવેલા સરોવરમાં મૃત્યુ પામવા ભૂસકો માર્યો ત્યારે જ ત્યાં એક હાથી પાણી પીવા આવ્યો તેણે
