________________
11
પર્યુષણપર્વ મહાભ્ય અને જો કન્યાઓ જીવતી રહે તો યક્ષનું વચન સત્ય સાબિત થાય.” ધુતારાઓનું વચન સાંભળી કુમાર ઉપકારબુદ્ધિથી તેમની સાથે ચાર કન્યાઓની મદદ કરવા ચાલ્યો. પર્વતની ગુફાના દ્વાર પાસે આવીને જોયું તો ચાર કન્યાઓ માથું ધુણાવતી જોઈ. તેને તરત વિચાર આવ્યો કે આનો ફડક પરની રચના લાગે છે. આ અગ્નિનો કુંભ શા માટે સળગાવ્યો હશે? વળી બલિબાહુલ કેમ ભેગા કર્યા હશે? વળી એક મૃત પુરુષનું શબ પણ પડ્યું છે. ખીર- પુડલા વગેરે નૈવેદ્ય પણ છે. આ સર્વનું કારણ શું હશે ? કુમાર વિચાર કરે છે ત્યાં જ એક યોગી ઊઠીને કુમાર પાસે આવ્યો અને કહેવા લાગ્યો આજે મારો દિવસ સફળ થયો. હે કુમાર આ ચાર કન્યાઓને તમારી સાથે પરણવું છે એટલે તેમનું પાણિગ્રહણ કરીને મારા ઘરજમાઈ થઈને રહો. મારે વિદ્યા સાધવી છે તેના ઉત્તરસાધક તમે થાઓ. સાંભળીને દાક્ષિણ્યપણાના ભાવથી યોગીનું વચન પાળે છે. હવે યોગી પુરુષ ચાર દિશામાં ચાર ધુતારાઓને ઊભા રાખે છે અને હથિયાર આપે છે અને ચાર વિદિશામાં કન્યાઓને ઊભી રાખી ચારેબાજુ દૃષ્ટિ ફેરવતો જાપ કરતો કરતો હોમ કરવા માંડ્યો અને જાપ પત્યા એટલે બલિદાન દેવા માંડ્યું. ત્યારે કુમારને વિચાર આવ્યો આ ઉત્તમ કાર્ય નથી.
કુમારે વિદ્યાધરે આપેલી એક આકાશગતિની અને બીજી અદશ્યઅંજન વિદ્યાઓ છે તેનો ઉપયોગ કરવા વિચાર્યું. નેત્રમાં અંજન આંજીને કુમાર યોગી પાસે જઈને ઊભો રહ્યો પણ યોગી કુમારને જોઈ શકતો નહોતો.
એટલે જેવી યોગીના જાપ હવનની પૂર્ણાહુતિ થઈ તેવો જ કુમારે યોગીને બાંધીને અગ્નિકુંડમાં નાખી દીધો. ચાર ધુતારા (પૂર્વ) પુરુષો ત્યાંથી નાસી ગયા. યોગી અગ્નિમાં બળતો સુવર્ણ પુરુષ થયો પછી કુમારે ચારે બાલિકાઓનું ઠામઠેકાણું પૂછ્યું. ચારે કન્યાઓએ પોતાની વાત આ પ્રમાણે કહી. હરિપુર નગરમાં શિવદેવ રાજા રાજ કરે છે. તે પરમ ઉત્કૃષ્ટ અરિહંત ભક્ત છે, ન્યાય-નીતિથી પ્રજાને પાળે છે. તે નગરમાં ધનદ, કામદેવ, ધનંજય
