Navpad Darshan Yane Pramodadi Bhavna

Author(s): Charanvijay
Publisher: Chimanlal Nathalal Gandhi

Page 9

ખમાખમા થાય છે. લોકે ટોળાં મળી સામૈયા કરે છે. કુલના હાર પહેરાવે છે. જયજયકાર બોલાવે છે.
ત્યારે કેટલાકના અવાજ સાવ ખોખરા.ઊંટ, ગધેડા કાગડા જેવા હોવાથી સાંભળનારને અભાવ થાય છે. તેવાઓનું બેલેલું પિતાના આપ્ત માણસને પણ ગમતું નથી. ધન ખરચે, સેવા કરે પણ અપયશજ પામે છે. - કેટલાકને ઘરોમાં રાચ-રચીલું, પહેરવા-ઓઢવા-પાથરવા જોઈએ તેનાથી અનેકગણું સિલક રહે છે–ખુટતું નથી. સીલિક હોય ને નવું આવે છે. ઋતુ-તુની વસ્તુઓ અનુકુલ આવતી જ રહે છે. જ્યાં જ્યાં જાય ત્યાં બધી વસ્તુ–ચીજો, સામગ્રી પછવાડે દોડી આવે છે. વગડામાં, સમુદ્રમાં પરદેશમાં ક્યાંઈ ખામી રહેતી જ નથી.
જ્યારે કેટલાક બારે માસ વસ્તુ માત્ર માટે સીદાતા–લલચાતા જ હોય છે. જોઈતું ઈચ્છેલું મલતું નથી. થોડું મળે, અધુરૂં મળે, ખરાબ મળે, અનાદરથી મળે. જ્યાં જાય ત્યાં શું કરશું, ક્યાં ઉતરશું, કોના પાસે માગીશું, આવું આખી જીંદગી સર્વકાળ રહે છે.
આ બધી ઉપર બતાવેલી ઘટના ડાહ્યા માણસને ચેકસ સમજવા-વિચારવા જેવી છે અને ઉપરના લેકમાં જ્ઞાની પુરુષોએ જણાવી દીધું છે કે – | હે જીવ તને જે ઉપર બતાવેલી બધી જ સારી વસ્તુઓ ગમતી હેય અને જોઈતી હોય તે પુણ્ય કર. પુણ્ય વિના ઇચ્છિત વસ્તુ મળતી જ નથી. દુઃખ વગરનાં એકલાં સુખ જોતાં હોય તે પાપ વગરનો એક ધર્મ કરવા સાવધાન થાવ.
કોઈ વખતે એવું પણ બેલતા સંભળાય છે કે “ આ તો બધી કુદરતની કરામત છે.” આવા શબ્દો અવિચારક અને ગતાનુગતિક લેકેના વહેતા મુકાએલા છે.