________________
મુનિજીવનની બાળપેથી–૫
(૪) સારા શુકન જોઈને જવું. (૫) જે વૈદ્ય ભૂજન કરતા હેય કે કેઈની સારવાર કરતે હેય તે શાંત ઊભા રહેવું. (૬) તે પવિત્ર જગ્યાએ બેઠા હોય ત્યારે જ વાત કરવી. (૭) તે જે કહે તે બરાબર સાંભળીને પ્લાનની તે મુજબ જ સેવા કરવી. (૮) જે વૈદ્ય ગ્લાનને જોવાની વાત કરે તે અશક્ત-બીમાર પાસે જ વૈદ્યને લાવવા. તે વખતે ગ્લાનને સુવાસિત કપડાં પહેરાવવા. અને વૈદ્યને હાથ દેવા માટે માટી–પાણી વગેરે તૈયાર રાખવાં. (૯) વૈદ્ય આવવાની થેડીક જ વાર હેય ત્યારે આચાર્યો ઉપાશ્રયના દ્વાર પાસે આંટા મારવાનું શરૂ કરવું. જ્યારે વૈદ્ય આવે ત્યારે આચાર્ય તેને સાથે લઈને જાણે સહજ રીતે પિતાના સ્થાને આવી રહ્યા હોય તેમ આવવું. જે આ વખતે આચાર્ય પાટ ઉપર બેસી જ રહે તે કદાચ વૈદ્યને ગુસે ચડે અને જે વૈદ્ય ઉપાશ્રયના દ્વાર પાસે આવે ત્યારે જ પાટ ઉપરથી ઊભા થઈને તેની સામે જાય છે તેમાં આચાર્યપદની લઘુતા થાય. આથી વૈદ્યના આવતા પહેલાં જ દ્વાર પાસે આંટા મારવાનું શરૂ કરવું.
જ્યારે પ્લાન સાધુ પિતાની નવકારશી લાવવાનું કામ કરતે થઈ જાય અથવા ગામબહાર થંડિલભૂમિ જતે થઈ જાય ત્યારે આગંતુકે પિતાને વિહાર લંબાવ. જે સમુદાયમાંથી કે બીજા સાધુ સહાયમાં મળે તે તેની સાથે વિહાર કરવો. અન્યથા એકલા આગળ વધવું.
જે અસાંગિક સાધુ એલાન હોય અને તેના અંગે કાવું પડે તે બીજી વસતિમાં રહીને તેની સેવા કરવી
